Gani Pllana: Para Obeliskut

Gani S. Pllana

IKE NË PËRJETËSI

(Sadetes - bashkëshortes sime)

E dashur imja Sadete

engjëllushë e bekuar

lumturi pa zë e teka

pse të donim të mori vdekja.

nënë e bimëve të shpirtit tonë

ike si me shpejtësi drite

kulmore si majë qiparisi

vajte qetas në përjetësi

dritën – të vetmen porosi...

Të kërkoj unë zoti shtëpisë

ty krahëlehtë zonjë shtëpie

ngado pa pra të kërkoj

në çdo hoje të shtëpisë

por të gjej veç në veprat

të arrirat e ç’patëm nis’...

Të kërkojnë gocat jo vetëm...

nipat e mbesat të kërkojnë

në oborr e kulm e kryeshtyllë

të kërkon i gjeri farefisi

ty që re si degë e madhe lisi

po dhe plisi që jetën s’e mbyll...

Sa pa pra të kërkojmë...

aty ku kaloje më shumë kohë

më parë në malin tonë të librave

ku “panta re” koha të shkonte

ku punoje deri në vetëmohim

ku shkenca natyrshëm të jehonte

Si edhe në ligjërimet e tua

të frytshme e plot dëlirësi

ku të kërkojnë dhe studentët

që i doje e të donin si n’gjini

ku dhe ata të kujtojnë me përgjërim

me dashuri e adhurim

Me motiv për Diell e Hënë

të kërkojmë të gjithë ne

mësuese - bashkëshorte e nënë...

ty që të kishim edhe aset për atdhe!

PAS IKJES TËNDE...

(Sadetes - bashkëshortes sime)

Pas ikjes sate në amshim

Sadete unë sërish mbeta jetim!

Pas ikjes sate në amshim

takova shumë studentë të tu

më ngushëlluan me radhë

ata - studentët zemërbardhë

Vërtet të kishin dashur

lotët u rridhnin faqeve të njoma

auu...!, u dëgjua një zë i mekur

i një studenteje nga grupi

e pabesueshme për mua -

e tha me gojën plot studentja

shumë na ka dashur profesoresha

Gjatë ligjërimit na dhuronte...

edhe buzëqeshje për mrekulli

e dëgjonim me kujdes e kënaqësi

PARA OBELISKUT

(Te Obelisku i bashkëshortes sime – Sadetes)

U bë një vit...

u takuam para obeliskut

ku prehesh në qetësi

erdhëm me lule të freskëta

vazhdojmë me lotë në sy

Ne të dashurit e tu

pranë obeliskut për Ty

me një skicë tënden engjëllore

pikturuar thjesht me krenari

Me shkronjat shqip zonjë e parë

që i deshe nga fëmijëria

e dashur e shkëlqyeshme

bilur praruar me ar

Pusho me lulet e freskëta

të kopshteve e fushave

me lumë lutjesh e kujtimesh

të gjalla e plot dashuri

Na vështro nga qielli

sa të jemi puhisë verore

e na lësho rreze dielli

nën timbrin e qetësisë...

Kçiq i Madh, Mitrovicë, 24 qershor 2024