Hazir Mehmeti: Teh nate

Hazir MEHMETI

TEH NATE

nata foli në gjuhë tjetër

mbrehur thika në ashtin e vjetër

tehu i parë në trup të nënës

copëtuar në njëmijë trupa dheu

i thanë: dheu s’duron lindje

farë e vjetër, e vjetër sa dielli ynë

raca  jonë s’duron diell, as dritë

kurse nëna vari foshnjën në gji

shkuarje e ardhje netësh  trup grirë

lindi e heshti, priti e priti sa fjala plasi

tehu i dytë ra mbi dorën time

ra mbi krahun tim varrë

mos të ngjallet trupi, të vuajë, e mallkuan

të vdes i kënaqur në shpellë morrash

natë e lakuriqëve veshgjatë, mijë stepe

të uritur shkunden e pështynë lisa

tehu i tretë ra në syrin tim

ti s’duhet të shohësh malet, largësitë

as abetaren, as arat tuaja të mbjella me grurë

është mëkat drita e diellit

tehu i mbrehur i radhës

preu hapin tim të gjakosur telave

aty thembra e mbetur relikt, foshnjë e vrarë

je i mallkuar, foli nata e lakuriqëve

i mallkuar, e kuptove, shpëtimin ta sollëm ne

në shpatë sulltani njomur në shurrë deveje

varr mbi Egje e Mesdhe

toka të mbjella skelet Dardanie

tehu i radhës helmues

ra mbi gjuhën time, e bëri shkrumb e hi

Aty e pash me sy vdekjen time

e pash me sy lindjen time

u ngrita sërish në djepin tim

Vjenë, Dhjetor 2024