Meti Rexhepi: Në majën e paqes Shën Terezë

NË MAJËN E PAQES SHËN TEREZË

Nga Meti REXHEPI

Shi e rreze

çelën një Gonxhe stinës

mes një zymtësie jete

Gonxhja u mbëltua fletë pas flete

t`ia shfaqte shkëlqimin shpresës

që mbase këndeve pas shpinës

terrina në sy porse ia fshihte së vërtetës

një emër luleje gjakonte horizonteve

të mbinte atje ku i thante lule-shpresat urina

po shpërfaqej një Nënë simbol bardhë kaltërsie anembanë Yll-kaltrës

bijë Dardanie e shqipes përgjatë shtrirjes së anglishtes

Mother Teresa në Kalkutën e Indisë

*

Gonxhja e shqip-orës

po e dëftonte urtësinë e lashtë

ëndrrat fisnike shihen

edhe nga shtrati i shtruar në kashtë

Ajo kaptonte zbathur tokës së urtësive

dhe i lypte këshilla Hyjnisë

si të përtrollitej bukuria e bamirësisë

mandej Nëna e shqisave më të thella

rrugicave të zeza as portofol as xhepa për monedha

shqisës së erëmimit ia shporri luksin e parfumit

nëse i shërbyeka veçse erë ëndjes

ç`mu dashka t`ikë kutërbimit të dhimbjes së gërbulës

*

Ajo që e preku shëmtinë e smundinës

aty dhe atje tej arkitekturës së katrahurës

ku nuk hyri frymëmarrja as frymë-dhënia e Saj

përderisa lagjeve një morie për së gjalli mishi u zhvishej eshtrave

zvarrë skutinave mbi plagët e palara dhe zgjebja

Ajo Mëshirë-plotë lëkurët e varura i përdhelte me zemër e duar krem dashurie

Ajo pa shumëçka që shumëkush nuk e shihte

Ajo e ndjeu flakën e mëshirës se si po e digjte etikën

askush nuk e pa rrëzë Malit të Madh të brengës

me Krishtin e ri ngjallur përkrah dhe tjerrjen dyshe të mendjes

se bota u verbuaka pas kamjes dhe Nënës së bonjakëve

I Gjithëmëshirshmi ia tumirte lutjet për Rregulltarët e Paqes e të skamjes

*

në tridhjetë e shtatë mijë faqet për dëshmi

një Gonxhe një Anjëze e njëjtë dhe Nënën Terezë “të Shenjtë”

asnjë shkronjë as një togfjalësh asnjë presje

s`kishin mugulluar dot pa ngjyrën e njomë të barit

pa një të vetmen e zezë mbi tiparet

shekulli njëzet përmbushi një amanet

“Shenjtëroi” qenësinë e rrokullisjes së vet

Shën Tereza nga amshimi

hedh shikimet luledielli

më lë ndjesinë se si barbaria s`ka si e zhbin mirësinë

përtej sfondit Ilirik s`mund të më mbërthejë

jam gjen Kastrioti dhe gjak e doracak filozofie

i Shën Terezës

i një madhështie ngrehur prej më të thjeshtës

Gjilan, fund gushti 2024