| E merkure, 08.05.2024, 07:50 PM |
Vladimir Shyti
Shqipëria
po ndryshon!
Më
jepni timonin, bekimin tuaj,
Dhe
bisedojnë me erën, që s’ka formë,
Të
tjerëve, shkëndija t’egra i lëshojnë sytë,
Risia
jam unë dhe qime kokës, gjëmb përpjetë.
U
flakt i nxehti turbullimin, spërkat durimin te flladët,
Pulsi
juaj troket pa ritëm dhe gorilla kërkon shtet,
Ja,
kështu si në përrallë dhelpërit u përballën,
Zakone
kuçedrash, që përpijnë çdo ndjenjë.
Siguruan
slloganin me frymë e fjalë,
Pastaj, si dallgë deti që përleshen në kuvende,
Me
gjyle helmi, brekë femre, shprehur edhe në sheshe,
Rrëmbyen
shtetin me shumë premtime.
Lakejt
ngrinin veshët, me zemër në dorë,
Kakarisnin
fajtorët, ngjethte të pafajshmit,
Po
pritej koka shqiponjës, aty në djep,
Zuzarët
lakmonin, turulloste të paditurit.
Verbonin
sytë, shastiseshin, Shqipëria po ndryshon!?
Për
oligarkët, për sytë e botës, apo për shqiptarinë?
Dhe
djalli mer’ çdo formë të pëlqyer,
Përpiqen,
shtyjnë, nuk zbulojnë gjëndjen e vërtetë.
Nuk
ishte fati që ata morën fronin,
Je
ti vet o shqiptarë, që në krye e solli,
Në
djallë’, dhelpërit, o fat, o perëndira,
Merrjani
fuqinë me mençuri dhe grushta!
Thyejeni
timonin flakeni tutje në skëterrë,
Jepuani
haknë nëse merren me punë njerzore,
Shqiptar,
mos flini, përse s’e dini?
Jeta
është një ëndërr që shihet çdo natë.
Fillon
me syrin mbyllur, mbaron me syrin hap,
Gjejni
yjet, mos ecni në terr, lërni flakët e urrejtjes,
Jo
me lutje, ato janë pa vlerë, gjithmonë me shpersë,
Pa
kristale të akullta, thithni aromën e jetës!