| E enjte, 30.11.2023, 07:04 PM |
"Nuk e di pse, po në shtëpi vinin herë pas here për kontroll. Kontrollonin për gjithçka, për “armiq” a “tradhtarë”, siç i quanin ato. Po kontrollonin edhe për ushqime. Edhe sot nuk e kam të qartë se përse. Por mbaj mend që një natë në të ngrysur erdhën për kontroll dy tre vetë. Nëna, sapo dëgjoi zërin e tyre, nxitoi të fshihte nën minder një si sahan të madh të mbushur me sheqer. Me sa dukej nuk lejohej të kishe më shumë sheqer se racioni që kishte vendosur qeveria komuniste. Pra, ishte e qartë, në shtëpinë tonë që deri në vitin 1944 nuk mungonte asgjë, tani kish ardhur puna që edhe një sahan me sheqer ishte bëtë shqetësim i qeverisë. Të tjerat i merrni me mend vetë".
(Bahri Beci, “Një libër që nuk do doja ta shkruaja”, botim i
ISKK, Tiranë 2013, faqe 164)