Mihal Gjergji: Samarxhiu

Mihal Gjergji

S A M A R X H I U

Një plak qesqin, si mal me borë

Me sy të qeshur, dritë behari

Urorë dhe eshkë në njërën dorë

Në tjetrën strrall me çika zjarri

E nis bisedën dalëngadalë

E tjerr si fill i hollë fanelle:

-Pa merre, dridhe një, mor djal'

(Më fton të ulem. Mirëseerdhe!)

Qënke pa punë, se s'ke zanat

Të mprehësh plor e këmb' parmënde

Po jeta s'shtyhet me inat

Pa thuaj plakut, ç'ke në mëndje?

Nuk ndreqet bota veç me fjal?

Se ja, dhe plumbi s'shkon vetiu

Nuk di se ç'ëndërr pret të dalë

Pse s'hap një qoshe; "samarxhiu"

Harbuar pela dhe gomarë

Në zyra, rrugë e trotuare

S'e paskan hak nga një samar

Nga një kapistër si kollare?

Ndodh shpesh të ta rrëmbejnë fatin

Ndonjë putanë a një sarhosh

Ti vdes çdo ditë, e flak mëkatin

E prapë vazhdon të ëndërrosh...

Një plak si xhind më del përpara

Dhe më tund shkopin si profet;

-Jo veç me fjalë, të priftë e mbara

E do dhe drurin ky milet!

Tiranë, Nëntor 2019