E enjte, 26.12.2024, 02:36 PM (GMT)

Kulturë

Albert Habazaj: U takova me Krishtin në L’Aquila

E hene, 05.12.2022, 07:13 PM


Albert HABAZAJ

Tre motive nga Italia

1. U TAKOVA ME KRISHTIN NË L’AQUILA

Ia kushtoj dr. Fernando Zecca, mjekut më të mirë që kam njohur në këtë botë!

Nuk isha maratonomaku antik që rendte

Mesazhin e fitores në qytet për të çuar,

Dyzet kilometra në këmbë, me hap e vrap

Gojën nga kthetrat e dhembjes për të shpëtuar.

                            Më kishte humbur Zoti,

                                                  e ndjeva.

                            Më kishte humbur heroi.

                                                   e pashë.

                            Më kishte humbur njeriu,

                                                  e takova

                            në në qytet pak provincial.

Nëpër mjegullën e mosnjohjes trokita drojtur...

O Zot! Gjeta një mik në zemër të Italisë,

Asnjëherë nuk ishim parë, po tek unë

Zuri vend midis shenjtërisë dhe poezisë.

                             Me diamante loti

                                          te dera,

                             Ngashërim prej mirënjohjes

                                          që s’rashë,

                             Jezusi më tha: Ngrehu!

                                            Fluturova

                              Nga humanizmi i tij vital.

L’Aquila, e martë, 09.02.1999

2. GAVROSHI I ITALISË

Tre vjeç më i vogël ishte se Gavroshi i Hygoit

Tre vjeç, vetëm tre vjeç më i madh se djali im i madh,

Aty qeshte kot më kot, aty kot qante njomështori

Në moshë të shkollës s’njohte as Kopernik, as Ajnshtajn.

Qeshte se kushedi në ç’ëndërr lundronte ditëziu

Qante ngaqë supet e brishta, si degët e bushit

Nuk mund t’ia mbanin dot peshat e rënda, kërthiut

Këputej në mes si pras e keq s’i vinte kurrkushit.

Po endej rrugëve një zemër e trishtuar, e zbrazët,

Pa qenë rrugaç, flakur moçalit të përbuzjes,

I braktisur dhe nga prindërit - akuj të Alaskës

Harabeli i çoroditur, filiz i mospëruljes.

I flisnin Luixhi; mustaqe akoma padirsur

I shkreti çunak, rron në mëshirë të dikujt tjetri,

E habitshme. As fis, as gjak, as farë me të s’më lidhte

Përse dy lot në faqe më ngrinë si dy kokrra breshër?!

L’Aquila, 13.03.1999

3. MANOVALI

Hamalli i ndërtimit quhet manoval

Më keq se hamalli i portit dikur,

Dhe sikur shpirti në punë t’i dalë

Padroni i tij nuk ndjen ngopje kurrë.

I shkulen shpatullat manovalit si Sizifi

Nga agu i mëngjesit në muzg të darkës,

Bën pallate luksoze, tek Italinë ringriti,

Ende s’e di topografinë e L’Aquilës...

Në dërstilë djerse kthehet rrënjëdali

Se puna s’është ... si të shkulësh leshin,

Apo barin tej në parcelë, se pastaj

Punë... kur të shohësh majën e veshit...

Për gjashtëdhjetë e pesë mijë lira në ditë

Shet krahët, se mendja e tij nuk i duhet kujt,

Sikur është vagon i trenit të mallrave

Me çlodhje s’ka e s’ka qetësi, vetëm për bukë!...

Cansatessa, Itali, 28.12.1998



(Vota: 1)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora