Albert Habazaj: Elegji për Albanin e Odisesë

ELEGJI PËR ALBANIN E ODISESË, DJALIN E MIKUT TË MIRË

-nderim 26 vjeçarit të përjetshëm Alban Odise Çaçi-

Nga Albert Habazaj

1

Nga 23 qershori nëndëqind e tetëdhjetë e një,

akoma pa kapluar mijëvjeçari i parë,

një zambak i bukur që shok s’kishte më

lulëzonte çdo fillim vere aq hijshëm e krenar.

2

E bukur, e hijshëm e krenar dinjitoz

lulëzoi Albani njëzetegjashtë herë beharisht,

kur pamëshirshëm i turret fati kapriçoz

e godet Odisenë në dritë të syrit barbarisht.

3

O njerëz të mirë, ç’dreq Shën Mëri është Shën Mëria?

Kur Albani i Himarës vdiq me Shën Mërinë në xhep,

atë ditë nuk ndezi si zakonisht dhjetë qirinjë,

ndezi 11, ndoshta dhe për Albanin vetë.

4

O të mirët e mi, çfarë t’ju them më tepër?

Pse na qëllon fati me rrufe pa pushim?

Më thoni si Albani kush qe meteor tjetër

që u çel me ndriçim e iku si vegim.

5

Një çerek shekulli frymë edhe kulturë

bëri në këtë jetë Albani i Odisesë.

Një lastar i gjelbër sa Albani nuk vjen kurrë,

Albani mbetet ikonë e trëndafilit me vesë.

6

O mirësi, ku e ke origjinën tënde,

më thuaj të lutem, të lutem si Krishtit,

Alban Odise Çaçi është refren i freskët kënge,

pse u soll halldupçe me të djepi i hiçit?!

Vlorë, 23.09.2008

ALBERT REXHEP HABAZAJ

Shënim:

Kjo elegji është thurur me lot e kurajë nga shoku e miku im Albert Abazi [Habazaj], me banim në Vlorë e me origjinë nga Tërbaçi i madh i Labërisë trime, kushtuar djalit tonë Alban Çaçi. Origjinali ndodhet në arkivin e familjes Odise Çaçi me shkrim dore.

Mirënjohje, Odise ÇAÇI