Kalosh Çeliku: Dielli korrë borën miell për dimër

DIELLI KORRË BORËN

MIELL PËR DIMËR

NGA KALOSH ÇELIKU

(Bregu i Lumit Zajazit

Sot pa shelgje)

Bregu i Lumit Zajazit më strukte

Hurdhave, kur lahesha pa brekë.

Dhe, mesdite: Rrezitesha në Diell

Vapë madhe. Ikja, nën hije Shelgu.

Bregu i Lumit Zajazit. Livadhet

Sot, janë pa shelgje. Dhe, Fëmijë.

Lumi, shteri. Shtrati, nuk ka ujë

Shelgjet, kanë tharë. I kanë prerë.

Moti kohë, ika nga ajo Vapë e madhe

U strehova në Shkup. Dhe, Prishtinë.

Qytete betoni, pa shelgje. E, Livadhe

Përmendore me armë: Thika. Pushkë.

Kuajt me shalë duke shaluar në Qytet

Flamuj turko-arab, valojnë në minare.

Hëpërhë: Sot, më ka mbetur mali. Ikja,

Nga partitë politike: Bibla dhe Kur’ani...

(Shyma* e derës madhe)

Fëmij i prapë, kur isha në Katund

Ëndrra të frikshme shihja në shtrat:

Sesi, hipja te shyma e derës madhe

Dhe, e nxirrja kryengritësin. Shurrën

Fluk, sa më lartë. Larg, përtej pragut.

Xhindet, tinëz vinin pas mesnate

Dhe, më vidhnin natën me Hënë:

Dorë më dorë, hudhnin mbi çatia

Majë lisave te Guri Zi. Pas Çuke.

Pak, para agimit, më kthenin herët

Mes Nanës. Dhe, Babait në Shtrat...

1. Dru i gëdhendur lisi

në prag të derës madhe

(Qengji)

E dënoi Ujku: Pse, Babai i tij

Dje, te lumi: Ia turbulloi ujin.

E dënoi, dhe bariu për ushqim

Dhe, dasëm. Politikani, gjatë

Fushatave zgjedhore. Politikë

Ahengje festive, pas “fitoreve”.

Hero, e shpallën me vjersha

Librave të leximit. Lektyrave:

“Qengji vogël, bee - beee, ban.

Unë, mbëledh lule. E, ti hanë

Bar. Bee - bee - beee. Ban.”

Edhe, e therin. Ia presin kokën

E varin për një këmbe në pemë:

Ia rjepin lëkurën. E hanë, ujqërit...

(Gjeli)

Sot, nuk hipë më mbi gardh

As, majë plehu, në Lëmë:

Të na zgjojë nga gjumi.

E zëvendsoi ora me një zile

Hoxha, me “Allahu Akber”:

Nateditë, thirrë në minare...

(Kurrë kollare (kërpesh)

nuk lidha përqafe)

Moti kohë eci rrugës me çizme

Nuk i dua këpucët e armikut.

Sandalet i veshi verës. Vapë

Gjarpëri Shtëpisë, kulaç. Lëmë.

Moti, zbath nuk turrem Livadhit

Kurrë kollare, nuk lidha përqafe...

(Qeni leh në iriq)

Nanën, kur qeni lehte në Lëmë

Babai, thoshte: Qeni, leh në iriq.

Përçudi, Unë i besoja Babait

Gjumi më zente te pragu derës.

Vonë, e kuptova thënien e Babait

Pse, nuk thoshte: Qeni leh n’armik:

Natën na ka ardhë pas porte. Lëmë.

Më kërkon mua burrin, “kurban”

Ditënesërmen, rehat bëjë “Bajram”...

(Im Atë, dilte natën nga shtëpia

dhe ktheheshte tjetër rruge)

Im Atë, Natën dilte nga shtëpia

Nuk ktheheshte të njëjtës rruge:

Herë, i biente rrugës nga xhamia

Herë, pas Çuke ferrave. Lisave.

Armiku, nuk duhet ta di rrugën

Nga e cila, unë dal nga porta:

E, as atë: pas Çuke. Kthimin.

Im Ati, një natë rrugës pas Çuke

Mes rruge i ngritën një duj misri:

Nxorri “nagëntin”: Lëshoma rrugën!

Hasmi, aspak nuk lëvizi nga vendi

Im Atë, ia shkrepi nëntë fishekë

Dhe, e ndezi dujin e misrit flakë…

(Zekthit e urrejtjes)

Verës, kur ikja turr nga vapa

Dhe, i zhytesha Lumit Zajazit:

Not, i bija hurdhës. Pellgut

Rrezitesha në Diell. Breg .

Zekthit, suleshin në grupe

Gjak kërkonin të thithin!

Gjak, s’kisha as pëe vete.

Ndonjërin, e vrisja me pëllëmbë

Gjak i kuq, shpërthente në trup.

Vetëmevete, thosha: Shumë gjak!

Zekthat e urrejtjes, turr pas lopëve…

(Vjeshta e zhvesh Natyrën

lakuriq dhe pa brekë)

Vjeshta, e zhvesh Natyrën

Fushat. Livadhet. E, malet.

Pemët, i le edhe pa brekë:

Dimri me gunën e bardhë

I vesh, mos i ngrijë acari.

Ujkziu, zbretë në Katund

I kërkon edhat e xha Balit:

Këmbën, e lyen me miell

Derën t’ia hapin, mik malit.

Pranvera, Larg. E, më Larg…

(Dielli korrë borën

miell për Dimër)

Dielli korrë borën, miell për Dimër

Thasët me miell ia ngarkon në sajë

Babadimrit. Dhuratë, mullisit plak

Vitin e Ri, ta festojmë në Katund.

Bora bie pa u ndalë. Jorgan i bardhë

Bereqet, do të kemi dhe këtë Dimër…