Kalosh Çeliku: Imzot, korin e bretkosave nuk e dëgjoj në Prishtinë

IMZOT KORIN E BRETKOSAVE

  NUK E DËGJOJ NË PRISHTINË

NGA KALOSH ÇELIKU

(Nesër do gris qiellin

     dhe arnoj Veten)

Nesër, copë-copë do gris qiellin

Dhe, arnoj Veten me Poezinë:

Diell në ballë. Hënën përdore.

Gjeli kryengritës majë gardhi

Thërret Agimin. Dita zbardhë!

Pula e Rexhep Hoxhës në Lëmë:

Tra më tra kakaris. Çuditi botën

E ka bërë një ve. Dhe, tjetër hiç.

Lirinë - Nuse nga Çelëvjollca

Herët, do ta zbres në Katund.

Dhe, do ta arnoj Veten e grisur

Gunën e zezë, arnë përmbi arnë...

(Ti më bën zë Mua

        Sot nga Larg)

Ti, më bën zë Mua Sot nga Larg

E, Unë nën hije Rrapi. Vapë.

Të pres me Dy shtamba verë

Nga rruga ta shkundësh Veten:

Begatinë derdhësh në tavolinë.

Ballpërballë, t’i shkrepim vargjet

Poezinë hudhim matanë Vardarit:

Te Alaksandri Madh, t’u japim ujë...

(Askush nuk është

     në këtë Shtëpi)

Shtëpinë time nuk e merr gjumi

Drutë dhe pemët me zogjë.

Oborrit, macet në roje nateditë

“Kali Shemës”, pret pas porte:

I dalin para poezitë malore.

Pasmesnate, Zogkeqi mbi çati

Babai, të ishte gjallë në Shtëpi:

Tymeflakë do shkrepte “nagëntin”.

Bir, kënga e tij ndjellë kob

Ndiqeni me armë matanë maleve!

I përgjumur e përzë me poezi

Askush nuk është në kët Shtëpi...

(Gurët e Zallit Llagut

më thërrasin te Lumi)

Vite e vite, moti ika nga fëmijëria

Asaj kohe, desha të jem burrë:

Si Babai me mustaqe. Kësulbardhë

“Nagëntin” në brez me fishekë

Orën e xhepit përqafe me çystek!

E, Sot përçudi: Dua të jem fëmijë

Përsëri, të kthehem në Katund.

Lisi Plak. Një çerdhe lejlekësh

Dardhave gorrice, atje në Mal.

Mrizet e dhenëve. “Përroi i Thanës”

Librave të këndimit, si dikur nxënës:

Rilindasët, kur më rrisnin me vjersha

Cucën me gërsheta, aq fortë e desha.

Rrëzë Çukës, ende më pret Katundi

Gurët e Zallit, më thërrasin te Lumi...

(Përgjumur)

Përgjumur jam. Nuk më merr gjumi

Librave i zgjuar si Lugat Katundi.

Hap shtigje. Dhe, dal kaçak në Mal

Armë përqafe, Sot e kam një varg.

Nuk më tremb Dita. As edhe Nata

Vetëm, “Kali Shemës” te Porta.

Frikë kam mos ma shtinë në Lëmë

“Partizanët” e sotshëm partiak:

Përqafe një torbë taxhi. Një krah bar...

(Ti do kthehesh një Ditënatë

  nuk do më gjesh nën Rrap)

E di, Ti do të kthehesh një Ditënatë

Po, nuk do të më gjesh nën Rrap.

Moti kam ikur si i marrë. Çmendur

Hija e tij më lodhi. Sot, dola në Mal.

Asgjë nuk mora me vete rrugës

Natën ika edhe pa armë. Varg.

Drita më zbardhi Majëmali. Çelvjollcë...

(Shtatë vite Larg

një heshtje varri)

Shtatë vite Larg, një heshtje varri

Rrëzë Çukës po bënë gjumë.

Nuk e zgjon dot Lumi Zajazit

Nuk e zgjon dot, as Vargzjarri.

Shtatë vite Larg, një heshtje varri

Nesër, do ta zgjojë Vargamali...

(Guri Zi me lisa në Çukë

      roje i bënë Katundit)

Ehu! Brez pas brezi mes fushe

Natën dëgjohen zëra. Zjarre.

Zgjohen të vdekurit, rrëzë Çukës

Edhe, kërkojnë të dalin maleve:

Guri Zi, nateditë roje e Katundit.

Thonë: U lodhëm mes varreve

Liria Sot,  seç po na ikë maleve...

(Vëllai Madh Ramë Çeliku

e kishte shkrimin e bukur)

Im vëlla, u rritë me Libra këndimi

Vjershat e Rilindasëve nën Lis.

Mësues pishtar, e pati Lajq Prençin

Veteran arsimi, Mahmud Dumanin:

Prandaj, edhe u arratis në Paris.

Mësuesë vullnetarë nga Shqipëria

Me Ministër Arsimi: Ernest Koliqi.

Që, Ditën e flamurit me nxënës

Nga fshati Cërvicë, rrëzë Çukës:

Në fshatin Premkë e shpartalluan

Stacionin e karabinierëve. Dhe,

E ngritën Flamurin kuqezi Shqiptar.

Flamur, që gjatë sistemit komunist

Me gjithë plumba u fsheh në arkë.

Dhe, gjatë Takimeve Poetike nën Rrap

Në fshatin Cërvicë, u shpalosë me mall

Përpara poetëve shqiptar, plotë plagë.

Im Vëlla, u rritë me vjershat e Rilindasëve

Dhe, vërtetë e kishte shkrimin e bukur...

(Kopshti ynë  i bukur

     përpara Shtëpisë)

Porta e madhe me dërrasa. Dru lisi

Avlia. Kasolla mbuluar me kashtë.

Plot bar të thatë.Tërfojë për Dimër

Ushqim rezervë i kafshëve shtëpiake.

Në fund të Lëmës Livadhi. Lisi Plak

Dhe, Kopshti bukur përpara Shtëpisë:

Zarzavate plotë. Një ftua. Dhe, lule...

(Imzot Korin e bretkosave

nuk e dëgjoj në Prishtinë)

Vite ka, që Korin e bretkosave

Nuk e dëgjoj më në Prishtinë.

E, as në Liavdhin para Shtëpisë.

Malli më ka marrë për atë Kor. Këngë

Pranverën në “Gërmi”. Cucën Poezi.

Dhe, Poetin Gani Xhafolli në Prishtinë

Bretkosat e tij në Oborr. Këngët:

Që, pas darke më kthenin në Katund...

(Lakuriqi natës errët

   ditën flen nën çati)

Heu! Poezia më la pa gjumë

Azdiset kjo Grua. Xhadi.

Dhe, më hudh dorëmëdorë

Mbi çati. Lisave në katund.

Mu si xhindet kur isha fëmij.

Grua e murosur në Shtëpi

Rozafë vetëm me një gji:

Tambël Zane, ku Unë pi.

Lakuriqi natës, flen nën çati...

(Jeta është Zonja Vdekje

     që të merr për burrë)

Edhe Jeta është grua. Gjylvetare

Zanë Mali. Mashtron me bukuri.

Herë mes fushe. Herë dhiareve

Grua,  që të dalldis, shti në valle.

Arratisesh nga Katundi. Qyteteve

Vonë sheh, se: Është Zana e maleve.

Pasmesnate, e heq maskën Jeta

Zonja Vdekje të merr për burrë...