Përparim Hysi: Një mësues për 'Ditën e Mësuesit'

Një mësues për "DITËN e MËSUESIT"

(cikël me poezi)

Nga Përparim Hysi

1. Mësuesëve të mi

DHOKSI e SOTIR MEÇO

Ju kam dashur dhe ju dua dhe tani

Ty, mësues SOTIRI dhe ty, mësuese DHOKSI!

Nëse nuk shkrova dot më parë një vjershë,

Se nuk qeshë i zoti, si "nxënës mbetur për vjeshtë".

Por kurrë nuk ju harroj, qetë ju që më morët si"në krahë"

Se qeshë fare i vogël: pesë vjeç dhe ca...

Si mëmë, mëusese DHOKSIA; mësues SOTIRI si ATË

Me dashuri për ju shkruaj, për ju i imi varg.

Sado jam i moshuar (disa herë jam bërë gjysh)

Njëlloj ju dua, pa si e pa qysh?

Vërtet që jam thinjur, por në jam NJERI,

Meritë, veç prindërve, kini ju, të dy!

Tani s'jini më, se preheni  në  MBYET  *

Këto vargje po nis dhe po i bëj buqetë

Ju kini qenë mësues me aq vlerë

Ndaj, përmjet vargjesh, do rroni përherë!

* vendi i vorrezave në Fier.

6 mars   2019

2. P A N J A  *

Profesore VJOLLCA OMARIT

Mbi panjën e bukur, gjelbëroshe,

Befas u lëshua një acar

Një kohë e keqe-kodoshe

Panjën vendosi për ta vrarë.

E shkuli nga vendi ku mbiu

Dhe tutje e flaku: në harrim!!!

Por, për çudi, panja "rimbiu"

Dhe mjedisin e mbushi gjelbërim.

Acari, atëherë, turfulloi

Mbi panjën gjelbëroshe u lëshua

Trungun zu ligësht t'ia kafshojë

Por panja trimoshe s'u ligështua.

Trungu iu mbush me plagë

Mbi plagët: buisi gjelbërim!

Gjelbërimi për acarin bumerang

Dhe për gjithë që e njihnin, frymëzim.

Urrejtjen e bën dalje, si SHENJTORE!

Kudo blaton dashuri

PROFESORE! Ke qenë aq NJERËZORE

Ndaj njerëzit të duan dhe tani.

Trungun vërtet e ka me blana

Por zemrën të gjithën me blerim

PROFESORE! Nuk të mposhti tramundana!

MOJ FISNIKJA, NJERËZORJA, pa harrim.

* ka qenë e persekutuar: me baba të pushkatuar; me vëllan të burgosur:MUSTAFA GREBLLESHI dhe me burrin , të ndjerin HIQMET OMARI, nga fisi i OMARËVE të Gjirokastrës. Në vitet e postdemokracisë, PROFESORJA VJOLLCA OMARI është shpallur "NDERI I FIERIT".

26 shkurt 2004

3. PROFESORË ! *

Profesorëve të mi, të NORMALES së ELBASANIT!

Nuk di kë nga ju të përmend më parë,

Se ju ishit që të gjithë: të  m r e k u l l u e s h ë m!

Nuk e mohoj që për të gjithë ju kam mall

Dhe bëhem krejt i pangushëllueshëm.

Se dua që të vij e t'I puth duarët tuaja, të rreshkura

Se qetë aq të ditur dhe rrezatonit veç mirësi

Për mua, ato duar dhe sot janë të shtrenjta

I puth, pa u kursyer: nji për nji!

E di që, pothuaj, të gjithë kini ikur

Por unë gjithmonë ju kujtoj me përmallim

Tek shkruaj, në zemër ndjej një të krisur

Dhe nuk e ndal dot litin që më shkim!

* me rastin e 90-vjetorit të Normales

1 dhjetor 1999

4. Uh, profesori !  *

Janë nxënësit ata që i vënë notën mësuesit.

Autori

Si një pasthirmë e fuqishme regtimash

"Uh, profesori!", u përhap si jehonë

U befasova prej këso "pasthirmash"

Ç'qe kjo thirrje që më drithëron?

Kishin zbritur nga fshati në qytet

Ca  ish-nxënëse të mia të shkollës së mesme

Një oshtimë gëzimi që mend çante qiejt

Dhe tash që shkruaj, jam i kapur mbrese.

Uh, profesori!-bërtitën si në kor

Dhe më pushtuan si të isha "kala"

Në atë çast nuk qeshë tokësor

M'u  duk vetja si në hava.

Më puthnin një nga një në faqe

Dhe çlironin që të gjitha mall

Kalimtarët ndaluan... sikur qe"shfaqje"

Nga sytë mua lot më kanë shkarë.

Se nuk ndodh kund që në qytet

Vajza me"këmbë në yzengji"

Të puthin dhe të pushtojnë me vërtet

Të gjitha... të gjitha: si "koloni"!

Por puthjet qenë të çiltëra

Dhe nuk pyesni as për rregull e moral

Tek u përcolla me të gjitha,

NJë grimë kam ndenjur me të qarë.

Fier, 7 mars 2000

5. Ku je, PROFESOR?!

Mësuesit të Popullit, JUP KASTRATI!

Një vit u mbush. Ku je, Profesor?

Mungesa juaj: e madhe, e dhimbshme!

Të presim, si gjithmonë, në auditor

Se duam të dëgjojmë"Fjalnë tuaj, të "magjishme".

Mjerisht, nuk po vjen. Ku je, Profesor?

Në ç'humnera diturie ke "humbur", ke një vit?

Me sy e veshë pret një auditor

Për të dëgjuar "Fjalën tuaj", i bukuri Erudit!

Po ju nuk po dukeni, A nuk është mëkat?

Auditori bosh. I zbrazët, i trisht

Mungojnë atje leksionet tuaja :mjaltë!

Pa JU, zbrazësia rritet dyfish.

Ne presim të  kthehesh.Profesor, më dëgjon?

Siç presim të kthehet një njeri i dashur

Sado që ke ikur, në zemrat tona rron

Se veç dituri e urtësi në zmra na  ke falur.

FLORIDA, 24 shtator 2004

Tiranë, 6 mars 2019