Kasam Shaqirvela: Gjergj Kastriotit - Skënderbeut

Kasam Shaqirvela

 

NËN ShENJËN E VITIT JUBILAR TË HEROIT TONË KOMBËTAR, GjERGj KASTRIOTI-SKËNDERBEU

 

E TËRA NjË HISTORI

(Gjergj Kastriotit-Skënderbeut)

 

Kjo figurë më se Legjendare

Është e tëra një histori

S'ka të fikur zjarri i zemrës

Për Votrën tonë, sa herë t’përbuzur

Për Atdheun tonë, ShQIPTARI..!

 

Emër ky që kurrë nuk vdes

As nga t’huajt e as nga tonët

Por përcillet nga brezi n’brez

Bëma e tij, bëmë njerëzore

Fat e nder pët Tokën Arbërore.

 

Ky Hero, ky shpirt vigani

Ushqen shpirtin e çdo shqiptari

Qëkur i vu fre një Uragani

Çerekshekulli e hiq më pakë

Shumë borxh i ka dhe Evropa Plakë!

 

Bota e civilizuar dhe demokratike

Që s’ka sherr e nuk të hi në hise

Anembanë Globit ton’

Këtij fakti historik s’ka sesi t’i ike

Prandaj dhe n’qindra libra e kujton

 

Imazhin e këtij Heroi, këtij Legjendari

Nuk e zbehin aspak lehjet paranoike

As shantazhet dhe falsifikimet finoke

Nga biçim injonjoranti a tregtari

Të kulturës dhe historisë pellazgjike

 

Sepse, ajo, rrënjët i ka thellë në parahistori!

As larot e zi që shiten për lekë n’pazar?!

As trularët kolltukxhi, që sillen si nuset n’dremi?!

Nuk ia ndërrojnë dot rrugëtimin kombit Shqiptar!

Që kur mori të mbarrën e Diellit kah Perëndimi

Ku vlerat maten, jo kuturu por, me kriter njerëzimi!

***

Shkëputje nga poema: “KUR BURrAT LIDhEN ME BESA-BESË”

Lidhjet vazhdonin nëpër mesjetë

Të lidhura me besën, mes veti, me jetë

Dhe, Diadema qiellit ngrihej e shndriste

Sikur Dielli kur i jep dritë Hënës

Në një zemër dhe në një tru niste

Ishte vetë shpirti që donte e fliste

Lidhja e Lezhës lidhej për gjuhë e gjak;

Gjergji i Kastriotëve në të, ylli n’bajrak.

Vullnetin më të madh se mosha e kishte

Dhe amanetin më të fortë se vetë jeta

Vetëm kështu Shqiptaria mund të ishte

Dhe frymë të merrte padërpre sadopak

***

Shkëputje nga poema: “AJO QË PËRSËRITET (në fole të shqipes)”

.....

Gjergj Kastrioti-Skënderbeu

Amanet e besë, kurrë s’i theu!

Mbi armiqtë, Ai ngadhënjeu

Tamam sikur Prometheu

Për liri e përcaktoj veten

Nuk kurseu madje as jetën

Mbi të gjitha i ishte Atdheu

I lumtë nënës, Atë që leu!

Atë e njohu mbarë Bota

Falë atij shpëtoi Epoka

Nga hordhitë aziatike

Fise mongole edhe tatare

Që pushtuan Evropën mike.

***

Oh, si nuk lind prapë një Kastriot ?!

Që, këtij vendi t'i dalë zot

Atij, populli prapa t'i shkojë

I huaji më, mos ta poshtrojë !!

Plagët gjak mos t’i kullojnë

Dhimbjet trupin mos t’ia përshkojnë

Le t’kthehet njëherë ky për s’mbari!

Sikur ish dikur dhe ky zog shqiptari.

© Kasam ShAQIRVELA