Vahit Nasufi: Abedin Ballazhit

ABEDIN BALLAZHIT

 

-Në shenjë nderimi dhe kujtimi të përjetshëm -

 

Fshati Sërbicë, fshat kërçovarë,

I banuar me shqiptarë,

Me pozitë t`mirë gjeografike,

Me shumë ngjarje historike.

 

Është fole e luftëtarëve,

Është dhe djep i intelektualëve,

N`periudha të ndryshme kohore,

Ky djep, pa ndalë përkundi prore.

 

Këto vargje i shkruaj nga malli,

Ia dedikoj  një intelektuali,

Abedin Ballazhit veprimtar i arsimit,

Mjerisht shkoi n`botën e amshimit.

 

Lindi n`Sërbicë t`Uskanës së lashtë,

Më 26 korrik 1956 - të,

Lindi dhe u rrit n`çerdhen e dijes,

Prej babë Dautit dhe nënë Afijes.

 

Rrjedh nga një familje bujare,

Me tradita dhe vlera kombëtare,

N`vendlindje kreu shkollën fillore,

Notat pesëshe, sjelljen shembullore.

 

Në Kërçovë vazhdoi mësimet,

Kreu gjimnazin vijoi studimet,

N`Shkup, gjuhë dhe letërsi studioi,

Në kohë reale diplomoi.

 

Nga i jati arsimin trashëgoi,

Që jetën arsimit ia kushtoi,

Msues Dauti, njihej me epitet,

Udhërrëfyes i vërtetë!...

 

Abedin Ballazhi, profesor -

Një çerek shekulli me ditarë në dorë,

Në vitin dy mijë e tre në shtator -

Në shkollën e fshatit emërohet drejtor.

 

Në shkollën fillore "Skënderbeu",

Katërmbëdhjetë vite aty shërbeu,

Për punë veten nuk e kurseu,

Por, vdekja planet ia ndërpreu.

 

Librin fëmijëve ua impononte,

Secili prej tyre të mësonte,

Kushtet e jetës ua plotësonte,

Tradita familjare të vazhdonte.

 

Si kolegë, shok dhe mik,

Ndaj secilit ishte besnik,

Ishte shumë humanitarë,

Me kulturë dhe karakter fetar,

 

Ishte adhurues i folklorit,

I këngës valles dhe humorit,

Deshti lojrat në përgjithësi,

Kudo që shkonte krijonte miqësi!...

 

Ishte kundër prepotencës -

Gjithmonë sy hapur ndaj vigjilencës,

Kur betohej me besa – besë,

Fjala e tij, të linte mbresë.

 

Por, më 03 shkurt 2017 - të,

Na pikëlloi një lajm i shkretë,

Pa u bë ora dymbëdhjetë,

Abedin Ballazhi ndërroi jetë!

 

Duke shikuar televizor,

Një program me humor,

Duke qeshur me fjalët e aktorit,

Pushon rrahjet zemra e profesorit.

 

Ka ardhë mjeku për ta kontrolluar,

Me stetoskop kur e ka dëgjuar,

Atëherë mjeku është vërtetuar,

Jeta e tij tha – ka mbaruar!

 

Ajo papritmas rrahjet i ndali,

Mbaroi jeta e një intelektuali,

Me lot n`sy familja Ballazhi -

Hapi dyert t`bëhet homazhi.

 

Shuhet jeta e një pishtari,

Ditë për ditë e kërkon ditari,

Pedagogun e palodhshëm,

Atdhetarin e devotshëm.

 

Te banesa e fundit kur e çuan,

Me kurorë lulesh e mbuluan,

Për veprat e tij dhe jetën private,

I lexuan dhe referate.

 

Veprimtaria e madhe e Abedinit,

Shtyllë e fortë e arsimit,

N`dritë do të dali mundi yt,

Për nxënsit ishe si prind i dytë.

 

Abedin i dashur prehu i qetë,

Dheu i Uskanës të qoftë i lehtë,

Zoti me parajsë të shpërbleftë,

S`të harrojmë kurrë për jetë.

 

Ikja jote shumë na ka prekur,

Ndërrove jetë, por nuk ke vdekur,

Me ty Sërbica është krenare -

Dhe mbarë treva kërçovare.

 

Varri yt të mos rrafshohet,

Me gurë mermeri do të ndërtohet,

Emri yt do t`skalitet,

Sa herë t`lexohet për ty do t`flitet.

 

Nuk më merr gjumi i natës,

Për shokun tim të gjeneratës,

Këto vargje duke i thurë,

Më rrjedhin lotët porsi gurrë!...

 

Kërçovë, më 03 mars 2017. Vahit Nasufi