Ilir Muharremi: Vdekja e fëmijës

Ilir Muharremi

Vdekja e fëmijës

Fëmijët kur provojnë vdekjen para prindërve

Nuk është e rëndë për fëmijët

Më e rëndë për prindërit

Ata dergjen nën kujtime

Disa pinë tentojnë të varrosen bashkë me fëmijën

Nuk heqin dorë nga jeta e tyre

Më e madhe jeta se vdekja

I donë fëmijët si Rembranti të cilit i vdiqën

Nuk u varros vazhdoj me jetën

Nuk bënë të vuash por të jetosh

Të jetosh nën pikëllim

Kufomë e gjallë

Zgjidhja prapë të jetosh

Vazhdo meri forcat nga toka jeta

Por prapë jeton në pikëllim

Ke humbur spermën tënde

Mos harro para teje nuk ishte

Me ty ishte

Kjo ka rëndësi

Për kërshëndella ja uron

Vjen viti ri prapë ja uron

Çdo çast flet për të

Muret i ke mbushur me fotografi

E ti jeton, ai ose ajo jo

Mos harro jeta ka rëndësi tash

Gjysmak vazhdon e kuptoj

Nuk po them dehu të marr forcë, por jeto

E thyer ecën nën qiellin blu

As ai se kupton dhimbjen tënde

Nuk e meriton të qash nën qiellin

Fëmija nuk të dëgjon

Mos shpreso se do ta takosh ndonjë herë

Se ke njofto as kur erdhi

Takimi është i anuluar

Mos shpreso

Jeto me jetën tënde

Jashtë është ftohtë bie borë

Ti e pyet; bebe a e ke ftohtë?

Ajo nuk të dëgjon

I takon të mos të dëgjoj

PO harron shpirti yt është akull

Engjëjt nuk e kanë ftohtë

Bebja është e mbrojtur

Beba nuk vdesë

Me dekore ja ke mbush varin

Si kujtim jete

Pajtohu si tash si një jetë e tërë

Vdekja na merr me vete

Njëjtë është

Mos harro sonte është ftohtë

Varri i bebes është i ftohtë, por shpirti shumë i ngrohtë

Është më i ngrohtë se në çdo shtëpi

Engjëjt nuk i  mbron Zoti

Nuk ekziston

Po të kishte ekzistuar bebja s’kishte vdekur

Zoti nuk ekziston