Mehmetali Rexhepi: Somnambul

Somnambul

 

Mehmetali Rexhepi

 

sytë

liqe që derdhen diku

valëzojnë të pandara

kataraktet e gjumit

ia çeli tablonë hija

mes ëndrrës e zhgjëndrrës

hapësirë pa sinorë

dhe i zuri krahun

marrëzia epshore

i përhumbur hyri

doli princor

i njëjti tualet

i pallatit hamshor

ku ulej perandori dhe horri

zbritej i pudrosuri

ngjitej marroqi

*

në pamjet e tija

ëndrra dhe zhgjëndrra

te njëra e tjetra hija

kishin humbur udhë

nuk gjendej dot ajo pusullë

ndonëse e njëjta udhë

të njëjtat kontura

gjithçka e papaguar

hijet lakuar

zmadhuar e zvogëluar

*

rrezet dhe uraganet e teshtimave

të avujve të zier

valoren e bredhjes

e kishin hedhur të dekompozuar

në majën e mllefit ekologjik

*

as modern as antik

*

si ma kanë lyer maninë

me qeshje mjaltore

(m)iku sakaq e shlyer

mandej i fyer

e ftuakan në tjera labirinte

i nxjerrkan spirale shkaku

në qindra lakore

akuzë gjarpërore gjaku

*

njëtrajtshëm lehtësisht

saktësisht ngarendka

torzo e jetës e joshka

kokën e autorësisë së mohuar

udhëve të fshira

relievit djallëzor

duke e bartur nën sqetull

për të pohuar

se ja ku është mbetja

vetëm në një sfond tjetër

që e kishte jeta

somnambul