Ibrahim Gani: Pa u shuar mirë ylli

Poezi popullore të Labërisë mbledhur nga Ibrahim Gani

 

1. Pa u shuar mirë ylli

 

Pa u shuar mire ylli,

Xhan moj Vito!

Shkon Vitorja te burimi,

Shtruar ia thotë bilbili:

-Dyqind lira të bën syri,

Tetëqind gusha dhe gjiri…

Pika loti derdh fakiri.

 

2.Rënkon deti

 

Pa dëgjo si rënkon deti,

Moj nëno, nëne

Vjen një djalë nga kurbeti,

Iku i vogël i shkreti.

I vogël udhën s’e di,

Do ta bie në shtëpi,

Do t’i shtroj verë e raki

Dhe do flemë gji më gji.

 

3.Dil moj dil

 

Dil, moj dil, apo s’të lënë,

Sos je yll a sos je hënë,

Sos je mollë për t’u ngrënë.

Dil moj, të të shohin bota,

Se mbajte krushqit te porta.

Dil se po të prêt bandilli,

Prush ndezur zemra e gjiri.

 

4. Po nuk erdhe…

 

Në rrëzë të Kallamesë

Shkojnë trimat e Moresë,

Korba që s’dola t’i pyesë,

Për atë qen të pabesë;

A do vijë këtë vjeshtë?

Po nuk erdh këtë muaj,

Hedh furkën e dal e luaj

Po nuk erdhi tanimë

Me barut do djeg shtëpinë.

 

5. Fryu era e malit

 

Fryu era e malit

Mori mend e mia,

Mbi supet e vashës,

U shpalos shamia,

Rritu moj bajame

Se ta shkoi selvia…

-Selvia e madhe,

Unë e vogël shumë,

Prit, o bandill, prit

Sa të rritem unë.

 

6. Unë dola…

 

Unë dola, dielli leu,

Doli Astritja nga dheu,

Besëqënja ç’më gënjeu.

Gënje, moj qëne gënje,

Po s’ta bëra me hile,

Te vatha e bletëve

Afër portokalleve.

 

7. Faj ka buza jote

 

Ç’faj të paskam bërë

Që më more mendjen

Moj ballukeprerë?

Fajin ta ka syri,

Syri si ulliri.

Fajin ta ka faqja,

Erë manushaqja.

Faj ka buza jote,

Mjalt i kësaj bote.

Fajin ta ka gjiri,

Erë trëndafili.

 

8. Në majë të malit

 

-Dola, moj dola,

Në majë të malit.

Piva, moj piva,

Shiun e beharit,

Në kupën e gurtë

Mbi shkëmb pranë stanit.

Hëngra, moj hëngra

Djathë e gjalpë mali.

Fjeta, moj fjeta,

Në shark të çobanit.

Bëra, moj bëra

Qejfn e shelegarit.

 

9.Te burimi

 

Ç’u ngrita menatë,

Vajta te burimi,

Lava sytë e zezë

Me ujë trëndafili.

Më humbi sahati,

Më mbeti zinxhiri.

-Ti mos qaj, moj çupë

Se ta blen bandilli.

E kishe t’argjentë,

Ta blen prej floriri.

 

10. Në bahçenë tënde

 

Në bahçenë tënde,

Dyzetë rrënjë mollë,

Seç u rrit kjo çupa,

Na e bën me dorë.

-Mos më fol me dorë,

Po folëm me gojë

-Do na shohin bota,

Kushedi seç thonë.

-Bota le të flasin,

Të thonë ç’të duan

Të dy njëri tjetrin

Më shumë do ta duam.

 

___________

Ibrahim Gani

Lapidare

 

(Në hyrje dhe në dalje të Vlorës)

 

-Moj Vlorë ç’do të ishim ne pa ty?

-Një komb me më pak histori,

Atdhe me më pak trimëri,

Shqiponjë me plagë në sy,

Labëri pa perlën në gji…

 

Në gji të nënës Shqipëri,

Ti deti që mëkon Liri!