Nexhat Bexheti: Kur atdheu zgjohet vetë

KUR   ATDHEU  ZGJOHET  VETË

Nga Nexhat Bexheti

Në  antikën  e  lashtë  kanë  ekzistuar  njerëz  të  urtë,  të  cilët  na  kanë  lën   thesar  të  madhë me  porosi  të  urta  për  të  mirën  e  njerëzimit,    nga  jeta  e  shkurtë  e njerëzve  të  nxjerin  lumturi  për  të  jetuar  të  lumtur  në  mes  veti ,   në   mes  familjarëve  të  fisit,  në  mes  fqinjëve , si  dhe  me   popujtë   tjerë  me  të  cilët  e  kanë  ndarë   natyrën.

Nga  mos  harmonizimi  i  natyrës  me  njeriun, dhe  mos  harmonizimin  në  mes  njeriut  me  njeriun,  u  kanë   ndodhur   katastrofa   natyrore   dhe  brenda  shoqërore. Natyra dinë  ti  dënoje  njerëzit  të  cilët  jetojnë  brenda   kufijve  të  asaj  natyre.  Natyra   i  donë njerëzit  të  cilët  kanë  një  gjuhë  të   njejtë, kultur, folklore,  zakone   jetësore, trup , fytyr   të ngjajshme   në  mes  vetes,  brenda  kufijve  natyrorë  të  cilën  popujt  e  quajnë   Atdhe.

Historia  na  ka  mësuar   se  shumë  popuj  kanë  ngelë  pa  atdhe,  ajo  mundë  të  ndodhe  kështu :

Kur  ai  popull  fillon  të  mos  ta  doje   Atdheun  e  vetë  të  cilin  ja  ka  dhuruar   natyra,   kur pjesëtarët  e  atij  populli  fillojnë   ta  duan  më  shumë   atdheun  e  huaj  se  sa  atëdheun  e  vetë,  kur  fillojnë  ta  shesën  tokën  të  cilën  ua  ka  dhuruar  natyra stërgjyshëve  të  vetë,  kur   filojnë ta  shëmtojnë  atdheun  e  vetë,  kur  fillojnë   të  vjedhin  nga  njerëzit  e  atdheut  të  vetë,  kur sjellin   gra  ose  bura  nga  jo  atdheu  i  vetë,   kur   fillojnë  të  përdorin   fjalë  dhe  fjali  të  cilët  nuk  janë   nga   gjuha  e  njerëzve   të  atdheut   të   vetë,   kur  nuk   çohen  ta  mbrojnë   atdheun   nga  pushtuesit,   kur   bashkëpunojnë  me  pushtuesin  dhe  duan  ta  forcojnë   pushtuesin    për ta   haruar  emërin  e  atdheut  të  vetë,  kur   fillojnë  ti   shkulin   drunjtë   dhe   pemët   e  atdheut të  vetë,   kur   fillojnë   ti  thajnë   lumenjtë  e  atdheut   të   vetë,   kur  fillojnë  ti  vrasin   kafshët  e  egra   të   maleve   të  atdheut   të  vetë,   kur  nuk   kanë   gajle  pse   nuk   bije  shi  mbi  atdheun  e  vetë,   kur   nuk   seklitosen    se  nuk  ka  rendimente   bujqësore  për  popullin  e  atdheut   të   vetë,  dhe  më  në  fundë  kur   u   duket   shumë  i  madhë   atdheu  i  tyre .  Atëherë   zgjohet  Atdheu,    zgjohet   për  të  gjetur   shpëtim,    shpëtimin   do ta  gjeje   në   gjirin e   njerëzve  të  vetë,  del  në   kërkim  të  një  birit  të  vetë    të  cilin  do ta  rite  me  frytet  më  të  mira  të    atdheut   të  vetë,  do të   ja  kthjellë   mendjen  me  ujin  ma  të  shijshëm   të  burimeve   të  veta  të  tretur  me  mineralet    e     dheut    të   vetë  që  ti  ngjaje   atdheut,    do të   ja  dhuroje  në  ballë   flladin  e  lisave  më  të  gjatë   të   atdheut,    do të   ja   dhuroje    bukurinë    nga   një  pjesë e   bukurisë   së   vetë,   me   fytyrë   të    qeshur    dhe   shtatë   lartë    për   tu   dukur   më  i  bukuri   njeri,  do të   ja    dhuroje   zërin   ma  të   bukur  nga  bylbilat  e  maleve   të   veta,   do të   ja   ëmbëltoje   gojën  me  mjaltën   e  nektarit   të   luleve  më  të  bukura  të  atdheut,   do të   ja  dhuroje   shiqimin   e  prehtë    nga   syri   i  Shqiponjave    të   kreshtave   të   veta.

Ky  birë  i  ritur  nga   vetë   atdheu  do ta   shpëtoje   atdheun,    nuk   është   hera  e  pare  që   ngriti atdheu   bijtë   e  saj. Ky  atdhe  është  i  moçëm  ndoshta   sa  vetë   njeriu,  që  nga  antika i  njohim bijtë   e  këtij  atëdheu, Homeri,  Agamemnoni,  Akili,  Odiseu,  Leonidha,  Leka  i  madhë,  Agroni,  Teuta ,    Dhimitri,  Gjini,  Gjon  Buzuku,  Lekë  Matranga,  Pjetër  Budi,  Skenderbeu ,  Lekë Dugagjini,   Oso  Kuka,   Ali  Pasha,  Abdyl  Frashi,     Haxhi Zeka,   Asim Vokshi,       Azem Bejta,   Bajram Curri,     Idriz Seferi,     Luigj Gurakuqi,     Ismail Qemali,     Isa  Boletini,      Mehmet  Pashë Deralla,   Fan Noli,   Avni  Rustemi,    Hasan Prishtina,   Shaban Poluzha,    Enver Hoxha, Ibrahim Rugova,     Nëna  Terezë,    Adem  Jashari,    Pandeli  Majko    dhe  shumë  e  shumë  të   tjerë   me të  cilët    krenohemi   dhe  na  e  ngritin  vetëdijen   kombëtare,  dhe  me  kokë   lartë  ndaj  tjerëve   rijmë.  Atdheu  do ta  ngrite   një  birë  të  vetin   me  zemër  heroi ,  hero  të  mendjes   që  të  dije  me mendje prehtësi   dhe   urtësi   ti  çthurë   kufijtë    brenda   atdheut   të   vetë,   mos  e   lënë   atdheun   emër   pa  trup,   por   ta   bashkoje    atdheun   në   trup   me   një   emër,    me   një   flamur,   me  një  dialekt   dhe   me  një  melodi   të  zërit   gjatë   të   folurit   në   mes   vehtes   populli   i  vet.  Ne   sot   kemi   shumë   nevojë   për   këtë   hero  të  mendjes,    dhe   shpresojmë   se   shpejtë   do të  na   gëzoje  dhe   t’ na   bashkoje   se    ndryshe    nuk   jetohet   i   ndarë   vëlla   me   vëlla.