Gëzim Hoxha: Imagjinoni…

Imagjinoni…

Nga Gëzim Hoxha

Të gjithë kanë dëgjuar për grupin Beatles. Ky grup u shndërrua në fenomen në vitet ’60 të shekullit të kaluar. Me shpërthimin e tij në këtë periudhë, grupi tërhoqi vëmendjen e turmave kudo që shkonte. Me këngët e tyre më të suksesshme si: Please, Please Me, Love Me Do, Yesterday dhe Help, Bitëllsat grumbullonin me mijëra vetë në koncertet e tyre, të udhëhequr nga  Bitëllmania në të katër anët e globit.

Po kënga më e bukur e këtij grupi për mendimin tim dhe jo vetëm, është ajo me titull “imagine”. Kjo është një bashkë-prodhim nga Lennon dhe e dashura e tij Yoko. Regjistrimi filloi në studio Lennon në shtëpinë e tyre në Tittenhurst Park, Angli, në maj 1971. Përfundimisht ajo u riregjistrua në SHBA nga uzina Record, në New York City gjatë muajit korrik dhe u hodh në treg në gusht të po atij viti. Them kështu se kjo këngë ka pasur një sukses jashtëzakonisht të madh. Ajo arriti kulmin duke kapur numrin tre në Billboard Hot 100 dhe LP në Mbretërinë e Bashkuar në nëntor, më vonë duke u bërë albumi më i shitur gjatë karrierës solo të Lennon.

Lirika e saj inkurajon dëgjues nga të gjithë kontinentet se si mund të imagjinohet një botë në paqe pa barrierat e kufijve apo ndarjeve të fesë dhe kombësisë, dhe të marrin në konsideratë mundësinë që fokusi i njerëzimit duhet të jetë për një jetë të lirë dhe pa e vrarë shumë mendjen për pasurinë materiale.

E shkruar 45 vjet më parë, kjo këngë është  një prej 100 këngëve më të mira të shekullit të 20-të. Ggjithashtu ajo renditet e 30 – ta  nga Shoqata e Industrisë të Regjistrimit në Amerikë në listën e gjatë të 365 këngëve të shekullit. Po si është bota tani?, kur kanë kaluar më se 4 dekada pas publikimit të saj. A është më e mirë?

Njerëzit vazhdojnë të mbeten të ndarë. Ndahen në një mijë e një mënyra të ndryshme: në verior e jugor, në lindor e perëndimor; në të pasur e të varfër; në të bardhë, të zinj e të verdhë; në qytetar e fshatar; në të ditur, të paditur e analfabet; besimtar dhe të pafe, por edhe brenda besimit ka plot ndarje: krishter, mysliman, hindu e çfarë të duash ti. Aq të ndarë janë ata sa edhe brenda të njëjtës gjuhe do të gjesh një larmi të gjerë dialektesh e ku ta di unë se çfarë.

Vallë a e kanë dëgjuar ata që vrasin në emër të kujtdo zoti, a çdo gjëje tjetër këtë këngë? E pra kjo këngë ka një strofë të tërë për ta.

Imagine there's no countries

It isn't hard to do

Nothing to kill or die for

And no religion too

Imagine all the people

Living life in peace...

A mund ta imagjinoni një botë të bashkuar, pa kufij, pa nacionalitete, pa shumë gjuhë, të cilat më shumë se e pasurojnë këtë botë duke i dhënë vlera të shumta nuk bëjnë gjë tjetër veç sa e ndajnë atë në miljona copa. Nganjëherë më duket sikur edhe vetë historia e kullës së Babelit me atë mbretin rebel që drejton harkun e tij drejt qiellit, nuk është e vërtetë por një justifikim. Po sikur njerëzit të kenë pasur nevojë të fshehin disa gjëra e të mbajnë sekrete nga të tjerët? Po sikur të mos kishte as amerikanë, as anglezë, as gjermanë, as francezë, as kinezë, as indianë,  as, as…  U lodha, nuk  kanë të mbaruar kombet. E pra gjithë njerëzit mund të quheshin thjesht tokësorë. Kjo po që ka kuptim, pasi të gjitha qëniet që popullojnë tokën do ta meritonin këtë emër. Por këtu ka një problem të vogël. Dikujt mund të mos i pëlqej pasi tokën e popullojnë jo vetëm njerëz por edhe specie të tjera si kafshë, bimë  e ku ta di unë tjetër. Po mirë quajini humanë, ja që erdhëm në një pikë.

Kufijtë? Ka aq shumë sa nuk mund ta imagjinoni. Për mendimin tim ata kanë lindur me zotërimin e diçkaje. Një varg i kësaj këngë thotë : a mund ta imagjinoni mungesën e zotërimit?.  E pra këtu fillon problem më i vështirë i të gjithë njerëzimit. Zotërimi apo posedimi, quajeni si të doni, nuk ndryshon asgjë nga përdorimi i njërës frazë apo tjetrës. A e imagjinoni dot veten pa shtëpi, pa makinë, pa rroba të shtrenjta a të lira qofshin, pa bizhuteri a arturina, pa tokë, pa celular, pa aksione ose obligacione, pa fabrika a uzina, pa kombësi a shtetësi? Pra sa shumë  që zotërokemi. Mbi të gjitha a e mendoni dot veten pa para? Të punoni falas jo vullnetarisht për pak kohë, por përjetsisht? Ju a them unë, jo, mos u lodhni kot. Se shumica prej nesh ka një etalon fiks për vlerësimin e diçkaje. PARANË.

Po sikur të hiqej fare nga qarkullimi paraja? Kjo gjë sa e vështirë duket aq e lehtë është. Në shekullin e XIX - të Banka Qëndrore e Anglisë e kuptoi se nuk plotësonte dot nevojat e qarkullimit monetar ditor sa vendosi hedhjen e kartëmonedhës në treg, krahas monedhave metalike në ar, argjend e  bakër. Kjo gjë do të vazhdonte deri pas mbarimit të luftës së dytë botërore, kur fuqitë të cilat e fituan këtë luftë vendosën në Washington DC ta heqin fare arin nga qarkulliimi. Në vitiet ’70 të shekullit të XX një pasaniku, pasi kishte harruar portofolin dhe nuk kishte me se të paguante darkën në një restorant, shpiku një formë të re të parasë: atë elektronike apo kartat e kreditit dhe të debitit. Edhe pse e vështirë njerëzit u mësuan pa arin, të pasurit u mësuan pa paranë si një objekt fizik. E pse të mos kemi një botë pa para? Pa këtë mjet njerëzit nuk do të kishin nevojë të korruptoheshin, të rendnin orë e çast pas saj, por do ta ndanin këtë botë në një mënyrë të tillë që të mos kishte as lakmi dhe as uri, pikërisht ashtu si thuhet në këngë. Të gjithë do ishin vëllezër. Bota do të ishte e bashkuar dhe …..

Që në vitin e largët 1949 atëherë kur u nënshkrua marrëveshja e çelikut midis Gjermanisë dhe Francës dhe si të thuash u hodh baza e Bashkimit Evropian, Evropa ende nuk ëshë bashkuar.  Sa kohë do t’I duhet asaj për ta bërë këtë gjë ?, asnjëri nuk e di. Po botës sa kohë mund t’i duhej vallë? Me krizën e borxheve në Amerikë, presidenti Obama, deklaroi se mund të falimentonte Shtëpinë e Bardhë, por në momentin e fundit  kongresi miratoi lligjin për shtyrjen e kufirit të borxhit. Sikur ta linintë ndodhte kjo gjë efekti domino do të pasonte të gjitha tregjet financiare dhe do të duhej të shpikej një sistem i ri që unë pëlqej ta quaj sistem vlerash. Ndoshta nuk ka ardhur akoma koha për të.

Në fund të çdo strofe John Lennon shkruante :

You may say I'm a dreamer

But I'm not the only one

I hope someday you'll join us

And the ëorld ëill be as one…

Edhe unë jam ëndërimtarr. Por ka ardhur koha që të thuhet “unë mendoj”, jo më “unë ëndërroj”, nëse duam të zgjidhim larminë e problemeve me të cilën përballet njjerëzimi.