Nebi Dragoti: Çmenduri vjeshte

NEBI DRAGOTI

 

LIRIKA : ÇMENDURI VJESHTE

 

Vjeshtë e çmendur dashurie,

nuk ngopesh me gjethet e verdha;

gjethet e verdha i rrufit në kulm urie,

duke vallëzuar e dallgëzuar në vreshta

marrëzisht e dashuruar tretesh xhelozie,

xullufe florinjta, e çmendura histerike!

 

Vjeshtë e çmandur, diellin për flokësh e kap,

e ul nëpër ara të pjekësh shalqinj,

e ul të pjekësh e zverdhësh bostan…

 

 

FLOKËVERDHË MOJ

 

Flokëverdhë moj, bjonde lozonjare,

ta bëj si vjeshta me gjethet e verdha

të rrëzoj dhe të shtrij mbi çarçafë gjethesh,

ta  xhvesh veshjen aromë trëndeline

e të mbuloj me trupin tim të kolmë,

flokëverdhë moj,bjonde, e hajthme,

pas teje ç’rrëmbehem në shtjella bukurie…

 

 

ZJARR VJESHTE

 

U dogjën gjethet e u trembën dallëndyshet në degë

e flakërojnë nudo si balerina gjithandej,

e farfurijnë në ajrin e freskët me shtergë,

luhet e luhet muzika e vjeshtës me një temp…

 

Zjarr bubulak vjeshte dhe mua më ndez,

prandaj… më lejoni të dashur,njerëz,

njerëz u dua: dëshira ime,dashuria ime

me këta zjarre nëpër duar dhe në mendje

pyje margaritarësh poezie të pjek.

 

 

QIELL E DIELL VJESHTE

 

Vete e shtrihem me vjeshtën në zabele

me këngë e flatra bilbilash mbi kokë,

me qiell vjeshte e diell vjeshte,

shtruar kam rreze qendisur teminash,

mbulesë kam lirika me gajtan serme…

 

Nën qiell e diell vjeshte

mbushur cicërima zogjsh,

në kor pyesin shpezëria:

-Vdekur a gjallë është Nebiu!?

 

Atëherë, përgjigjet vetë vjeshta:

-Ka ngritur pjedestal a varr përrallor

prej liriku.

 

 

ME VJELËSIT,VJELÊSET NÊ VRESHTA

 

Si vjelësit dhe vjelëset në vreshta

me shporta, me kanistra,kaçile e kosha,(…)

vete me ta edhe unë poeti me vjersha

me vjeshtën, vjelësit e vjelëset në vreshta.

 

Me dardha, me pjeshkë, me ftoj e shegë,

plot, ngarkuar e kërrusur degët për tokë.

“Poet, nxiti me vargje të vjelin më shpejt

me duart e shkathta me gishtat sqep zogjsh!”

 

Përdhunshëm dimri këmbëbardhë e vello nusërie

vjen e përzhit prodhimet e vjeshtës egërsisht

dhe nuk ngopet duke dëmtuar si shpirt  ligësie

ka qejf që natyrën të shkretë ta sodisë.

 

Vjeshtë e begatë mua më grish miqësisht

dhe sinqerisht ma server arin për vjersha.

Unë të gjithëve ua kthej servirjen bujarisht:

i kam për vjeshtën, vjelësit e vjelëset në vreshta…

 

 

FJALÊ VJESHTE NÊ VJERSHA

 

Drurët lëshojnë fjalë vjeshte

me hënëza breshëri si reshje.

 

Ikën, ikën fjala vjeshtë,

dimri e përze me purtekë.

 

Bien si gjethe,shkronjat bien,

xhevahiret e drurëve xhvishen.

 

Nuk ka ikja e tillë trishtim,

lozin stinët:venë e vine.

 

Më bëhen mua fjalë vjershe,

në vargje strukturohen këto gjethe.