Vjollca Koni: Ikja mbjell lot

IKJA MBJELL LOT

 

POEZI NGA VJOLLCA KONI

 

O Bilbil i Tomorrit

 

Kushtuar Artistit të Popullit, këngëtarit Demir Zyko

 

Kur këndonte Xha Demiri

Mbeçë more shokë mbeçë

Qante foshnja në bark të nënës

E mbulonin qiellin retë

 

Zëri i tij brilant i rrallë

Oshëtinte mbi Tomorr

Abaz Aliu hipur mbi kalë

Duke qeshur e bekoi

 

O bilbil i Tomorricës

Fryma jote melodi

Mbi Kanionet e Osumit

Dhimbje ,mall e hijeshi

 

Xha Demir ty t'qofsha falë

Për atë ç'ka na dhurove

Zëri jot do jetojë në shekuj

Si legjendë e asaj Zone

 

 

Heshtja

 

Mos kujto se nuk lëndohem,

Fjalët e tua heshtë në zemër,

Paqe gjej vetem te heshtja,

E ne heshtje flas me Hënën

 

Mos e shko më në mendje,

Heshtjen t? ma prishësh kot,

Do çapitem udhës vetem,

Tok me të do kuvendoj!

 

Udhës kokëulur nuk do shkoj,

Që ty në sy mos të shikoj,

Pafajsinë se bartë në barrë,

Ështe i rëndë ogur i saj.

 

 

Ikja mbjell lot

 

Askujt s'i përket e ardhmëja!

Vetë jeta është stafetë!?

Të tjera vijnë dhe ikin,

Jetë! Nganjëherë je e pa drejtë!

 

Nata afrohet e pa diktuar,

Dita largohet pa thënë gjë,

Të tjerët vijnë dhe ne ikim,

Ashtu pa zhurmëshëm, krejt pa zë!

 

Pas çdo ikje ngelet një emër

Koha e tretë dalëngadalë,

Po rrënja mbetet thellë në zemër!

Për të shpërthyer në lot e mall!

 

 

Do të vij patjetër

 

E përhumbur dhe e mpirë

Si plisi i thatë në arë,

Zemra rreh e s’e marr vesh,

Ç’është kjo gjendje jo e mbarë!?

 

Po kjo dhimbje, ç'të jetë, vallë?

Zemra regëtin, gati sa s’ndal.

Kudo që shkoj, sheh syri gri,

Ç’u bë gjelbërimi? Ma thuaj ti!

 

Nuk e doja kurrë largimin,

Nga ku linda dhe nga prindi,

Ku lulet i bëja kurorë,

Ku trëndafili kish aromë.

 

Ku dimrit ngrohesha me dru lisi,

E verës freskohesha në Popçe,

Ku vjeshtës vilja ftonj, rrush e arrë,

O Greva ime, vend i bekuar!

 

Eh, shpirt me brenga, shpirt me hall’,

Jetoj shumë larg, kështu qe ky fat,

Do të vij, moj Grevë, madje me vrap,

Në tjetrën jetë në mos e gjallë!

 

 

Largësia, ai dhe unë

 

Largësi, moj shuuumë e largëta, largësi

Largësi që vetëm shpresa të afron,

Luaj, moj luajç menç! Luaj me lotët e mi,

Luaj se të ka ardhur dita të më kesh në dorë.

 

Po ta dish se:

 

Do të behem rreze dielli që ta ngroh,

Do të bëhem jugë, t’i shkoj pranë,

Do të futem mes gonxhes së kaçes,

Do të shkrihem me vesën si në maj.

 

E t’i futem si ajër i freskët pishash në mushkëri,

E të luaj si shqerëz e në gjoks të më mbajë,

E si nuse me vello t’i shtirem natën në ëndërr,

E mëngjesin tjetër të më zgjojë me puthje - afsh.

 

 

Një varg për ty poet

 

I trisht më vjen vargu kur shkruaj për  ty!

Më djeg loti, dhimbje kam n'zemër,

Nga Tomorri një shkëndijë,

Vjen e ndalet mbi tëndin emër.

 

Përulem para portretit të Mozartit,

Ç'do kaçurrel nxjerrë një melodi,

Kur gjëndem para portretit tënd-Poet,

Ç'do fije floku frymon me të bukurën poezi!

 

Jam e vogël para teje!?

Një pikë loti në oqean!

Trembem nga madhështi e jotja,

Po fjalët që nxjerr, nga zemra i kam,

 

Në luadhin e shpirtit tëndë,

Ke mbjellur me mijëra ulli!

Nese s'arrij të hedhë dot shtat,

Shkurre a dafinë pranë teje do të rri.