Kulturë
Mateo Osmani: Enderrat e mia
E diele, 07.12.2014, 10:41 AM
Dy poezi nga krijuesi 14 vjecar, Mateo Osmani, Fier
7 Marsi
Na erdhi 7 Marsi
oh sa gezim
me lule u mbush
gjithe vendi im.
Femijet e vegjel
shume te gezuar
te gjithe vrapojne
me lule neper duar.
Te gjihte vrapojne
kush e kush me pare
per ti dhuruar lule
mesueses se pare.
Enderrat e mija
Kur vjen mbremja mbi
qepalla me vjen gjumi
ne jastekun tim te bute
enderrat vershojne si lumi.
Nje nate u bera zante shetita boten
ane e mbane
me shkopin tim magjik
nuk kisha aspak frike.
Femijet I shikoja
deshirat ua plotesoja
vuajtjet, lufterat
te gjitha ua mergoja.
Por rrezet e diellit
mbi faqe me rane,
shkopin magjik e zhduken
dhe enderrat me s'u duken.
Komentoni
Artikuj te tjere
Puntorie Ziba: Kur e putha Amerikën
Drita Lushi: Vjersha vjeshte për dashurinë
Alban Voka: Dhurata poetike nga mërgimi
Llojdia: Arkeologu që shkroi për lashtësinë e Ilirisë
Tefik Selimi: Një vepër dokumentare për Lam Shahiqin
Resmi Osmani: Sirena e trenit të fundit
Vilhelme Haxhiraj: Poeti Mujë Buçpapaj shpërblehet
Aleko Likaj: Një taksi për macen time
Mazllum Saneja: Poezi polake - Jaros?aw Zieli?ski
Klajd Kapinova: Imzot Pjetër Bogdani në New York
Gjon Keka: Portret i Gjergj Kastriotit, 1697
Poezi nga Farida Ramadani
Poezi nga Xhavit Gasa
Qazim Shehu: Vijë horizonti
Ilir Muharremi: Vetvetja dhe universalja në dramaturgji
Xhemail Peci: Pena që përjetëson lavdinë
Milazim Kadriu: Vargje me shprehje të fuqishme
Sejdullah Martinaj: Gergj Kastrioti
Ireshtansi: Hajni i mbështjellur me flamur
Sejdi Berisha: 28 Nentori, plaga dhe krenaria ime