Fritz Radovani: Laokoonti dhe shqiptarët

LAOKOONTI  E  SHQIPTARËT...

Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë...

Nga Fritz RADOVANI

Në vitin 1962, në sallen e pikturës pranë Shtëpisë së Kulturës në Shkoder, kam vizatue koken e Laokoontit, veper e skulptorit madh Mikelangjelo...

Ishte 50 vjetori i Pavarsisë së Shqipnisë.

Edhe pse gjarpni e kishte kafshue Shqipninë që në vitin 1468...

Na dukej se në vitin 1912, kishim fitue dishka... Sikur, dervishët na e kishin largue friken.

Kjo statujë, sikur, na e kthjelloi shikimin dhe mendimin e turbulltë... Ishim të rijë...

Që në vitin 1944, Shqipnia vazhdonte me kenë e lidhun nga një gjarpen i mnershem dhe i pakrahasueshem në Shekullin e XX, me asnjë tjeter që kishte lidhë dhe kafshonte perditë Popullin e vet, ku dhimbja dhe helmi depertonin në krejt trupin e çveshun të Shqiptarit...

Gati askush nuk e dallonte koken e tij të maskueme me “Yllin e kuq” që ushqehej me gjak Atdhetarësh, e vazhdonte me kafshue dhe me helmatisë Rininë Shqiptare.

Ata baballarë që ishin të lidhun prej tij do të shihnin me sytë e tyne edhe trashigimtarët e vet, pa asnjë shpresë shpëtimi nga kafshimi i këtij perbindshi me pamje gjarpni...

Gjarpni nuk falë as nuk dihet se ndonjëherë asht tregue i mëshirshëm...

Podrume, biruca, qeli, lagështinë, uri, errësinë, etje, ndytsinë, pisllek, torturë, rrahje, thyemje kockash, djegëje syshë me cigare, vezë të zieme nenstjetulla, mace të egersueme nder thasë, tredhje organesh gjenitale, perdhunime vajzash nder sytë e baballarëve të vet,

gra të lidhuna nder sy të burrave, burra të vuem në hell, e vllau tue dishmue per vllaun... Të gjithë të lidhun prej një gjarpni që quhej Enver Hoxha në mënyren ma mizore e që, me helmin e tij “lufta e kllasave”, shkatrroi Atdheun, Shqiptarin, Virtytet dhe Fenë e Tij.

Besa, Burrnia dhe Bujaria e trashigueme nder shekuj... u shue me helmin anadollak...

Çapini shovenist sllavokomunist ushqente me helmin vllavrasës gjarpnin e kobren...

Populli Shqiptar nder shekuj i robnuem dhe i coptuem copa copa, duhej perça e robnue ashtusi persa shekuj vepruen pushtuesit turq me veglat e tyne tradhëtare anadollake.

E gjarpni ngopej e knaqej tue pa një Popull në dhimbje, vorfni e pashpresë shpetimi...

Mbi 50.000 Shqiptarë, i mbyti me helmin e tij... E virrmat e Tyne humben nder labirintet e podrumet e golleve të hapuna nga gjarpni per 47 vjet, pa asnjë minut dritë në Shqipni.

Mbi 500.000 Shqiptarë, nder kampe pune, ferma e minjera...leckoheshin perditë në trup dhe në Shpirtë, per me knaqë epshet e gjarpnit dhe kobres që lëshonin vezë e jarg helmi.

E zemra e gjarpnit me “Urdhën nga Naltë”, njëditë... do të plaste... me 11 prill 1985...

“Amaneti” i sulltanit per Shqipninë e Gjergj Kastriotit ishte: “Të bie shehadet per veprat që ka bërë në jetë kundër Allahut! Këte e ka dhe Kur’ani, që është shumë më i përparuar dhe më njerëzor se Bibla, dhe si përfundim: Shqiptarët duhet t’i pershtatën atij.” (E.Hoxha, “Shënime për Lindjen e Mesme” 1958 – 1983. Botue Tiranë, 1985.)