Shtesë » Historia
Prita në Bistricë (1)
E marte, 15.10.2013, 06:33 PM
PRITA NË BISTRICË
Përgatiti Ismet Azizi
Me
rastin e 62 vjetorit të rënjës së mësues Mustafë Kokës, Hasan Alis-Remnikut
dhe Agush Mehmetit po botojmë shkrimin e
shtypit zyrtar të Rilindjes së atëhershme.
Jovan Bullajiqi
Rilindja
E merkure, 9-VI-1965
Ky felton i asht kushtue kujtimit t’oficereve t’UDB-se,
Xhafer Liles e Vojisllav Taliqit – Vojes, që dhanë jetën e tyne me 6 qershor
1951 me rasën e likuidimit të nji prej bandave të fundit të ballistëve në Kosovë
e Metohi, tue mbrojtë fitoret e revolucionit.
Orët
e von atë natës së vjeshtës së vjetit 1951 kishin përfshi më të madhe qytetzen.
Ishte vjeshta e pestë e mbasluftes, plot shi dhe monotone. Në dukje qdo gja
ishte e qetë. Vetëm vende-vende dukej nga ndonjë dritare e ndriqueme. Nji ndër
to, në qendër të qytetzës, paralajmeronte diqka. Vërtet, në dhomën e palyeme, të
ndriqueme me qirij, tre të rij ishin krrusë mbi nji hartë gjeografike.
Asnjani
prej tyne nuk ishte ma shum se njizet e pesë vjeq. Ishin këta tre oficere të
rij t’UDB-së. Pa fjetë, seriozë, tue mëshehë nervozitetin prej njani tjetrit,
as që vëjshin re orët që kalojshin. Brengat e tyne ishin të shumta. Hartojshin
planin e fundit operativ.
- E pamundun…Nuk mundem me kuptue se si
mbas aq ndjekjeve, pritave e gjurmimeve nëpër teren nuk ra në dorë.
Mirku bante disa shenja nëpër hartën gjeografike. U pergjegj, me za të qetë:
- Qka e shpetoi në momentin e fundit, kur thueja e patëm në dorë? Kah dreqin po
përvidhet gjithmonë?
- Pse po krijoni rebuse? Ai ka numer të madh jatakesh.
Këtë e dini edhe vetë. Të gjithë i mban nëe dorë prej frige.
I frigohen, sepse asht tmerisht mizor. Disa herë shpëtoi para pritëve te përgatituna
me shum kujdes. Katundarët e mbrapambetun filluen të besojnë se nuk e merr
plumbi – iu pergjigj Shabani stabil.
Ismeti e shikoi shokun e vet në sy. Nëpër dhambë të shtrenguem, i zemëruem, por
energjik, shqiptoi emrin:
- Hasan Ribniku !
Tue shqiptue kët emën t’urrejtun, thuese shfryni mllefin. Atëherë u kthye dhe,
si për vedi, tha:
- Sa njerez i ka vra ai !
Te habitun, Shabani dhe Mirku shikuen njani tjetrin.
E dijshin se qka dhe se qka dhe për kend mendonte Ismeti.
Për Xhafer Lilen dhe Voja Taliqin, që u vranë asaj vere.
Kush asht Hasan Ali Ribniku? Dosja në
gisht të vogel.
Qe te tre i dijshin në gishta detalet nga dosja e Hasan Ali Ribnikut. Qdo
raport, leter sado të vogel, e paten në duer sa e sa here. Qenë kushedi sa herë në katundin Ribnik, afër Gjilanit prej kah
ishte ky Hasan Aliu, apo Hasan Ribniku, si e quejshin.
Rbnikasit nuk munden të lirohen gjatë prej ankthit – pasojave të politikës
serbomadhe e të dhunës dhe kohës së tmerrshme të luftës.
Megjithese ky territor ishte në pjesën ma të madhe ë banuem prej popullsisë
shqiptare, pushteti i atëhershëm ndaloi perdorimin e gjuhës shqipe madje jo vetëm
nëpër shkolla e në jetën publike, por edhe në biseda private. Me të gjiha
mjetet u pengua përhapja e kulturës kombetare të Shqiptarëve.
Reforma agrare, që u përsërit shum herë në kët krah, nuk u ba për likuidimin e
marrdhënive feudale , por për realizimin
e politikës së “sërbizimit” të kësaj krahine.
Ndërsa në njanën anë komunistët e Kosovës e Metohisë, me të gjitha fuqitë që
kishin disponim, luftuen kundër dhunës e padrejtësisë, n’anën tjeter armiqt e
popullit të ndreshëm shqipëtarë tue organizue banda plaqkitëse ; tue shfrytëzue
situatën e randë, në të cilën gjindej katundari i ndershëm e i varfun, hyjshin
papritmas natën në shtëpijat e qeta të bujqëve dhe merrshin me vedi shpeshherë
edhe koren e fundit të bukës, aq të nevojshme për të mbetë gjallë.
Ribniku nuk ndryshonte prej katundeve
tjera në kët krahinë.
Herët ne muzg, kur bujku shkonte në pushimin e vet të merituem, kur njeriut i
paraqitet nevoja e madhe për ngrohtësinë familjare, për siguri e qetsi, kur
zhurma e fëmijëve mbush me gëzim zemrën e prindërve, banorëve te vegjël te
Ribnikut e të katundeve t’afërme iu desht të rrokin pushkën e të qëndrojnë roje
pranë dritares s’errsueme, plot frigë e pasiguri, për të ruejtë at pak pasuni të
fitueme me mund prej bandave të ndryshme plaqkitëse.
Emni i Hasan Ribnikut njanit prej bujqëvema të “shquem” në këtë anë, shqiptohej
me pëshpëritje sepse ky bandit ishte i gatshëm për qdo gja
Hasan
Ali - Ribniku
Hasan
Ali Ribniku lindi në vjetin 1910 në katundin Ribnik të rrethinës së Gilanit në
nji familje të mesme katundare.
Ismeti qoi i lodhun kokën, shikoi rreth e rrotull dhomës thuese kërkonte diqka.
Atëherë pa shokët e vet, që kishte zanë gjumi. Ishte natë e ftohtë.
Të lagështit thuese futj ngadalë n’eshtnat e mërdhimë. Për nji moment ai u que,
hoqi prej varses së vjetër dy kapota ushtarake dhe ngadalë, thuese frigohej me
cenue qetësinë e quditshme të natës, mbuloi shokët e shtrimë. Atëherë u kthye
ngadalë deri te tryeza dhe u thellue përsëri me raportet e quditshme, të vogla,
të shpërndame pa kurrfarë rendi nëpër tryezë.
…Rrjedh prej nji familje të mesme katundare. U ka ba organeve shtetnore shërbime
të ndryshme dhe asht përpjekë në të gjitha mënyrët me u ba lajka, tue denonsue
katundarët e pafajshëm.
Në katund e dijshin të gjithë se Hasani
asht udhëheqës i nji bande plaqkitëse, por askush nuk guxonte me thanë asgjë.
Plaqkitte me njerzit e vet bagti e duhan prej bujqëve, e mandej njerzit e tij i
shitshin mallnat ne vendet fqinjë.
Në prag të luftës Hasan Ribniku u burgos prej pushtetit t’atëhershëm për shkak
të shtatë teneqeve tlyn, që i vodhi prej nji bujku në Viti.
Megjithëse tlynin e mëshefi në duejt e grunit, gjindarmerija e gjeti mbas
gjurmimeve disa ditësh.
Si katundar i pasun, ai shpëtoi shum
shpejt. Shiti nji pjesë të pasunisë së vet dhe me këto të holla bani për vedi
avokatit e gjyqtarët, gja që atëherë nuk ka qenë vështirë, doli prej burgut, e
në vend të tij shkoji të mbajë dënimin nji katundar tjetër.
Deri në fillim të luftës jeta e Hasan
Ribnikut kaloi kështu. i papenguem prej pushtetit, sepse edhe organet e tij
t’atëhershme muerën pjesën e vet të vjedhsit dhe u ngrit bukur mirë ne pikëpamje
profesionale.
Bullgarët në Ribnik
Hymjen
e ushtrisë bullgare në Ribnik më 12 shtatorë 1941 Hasani e priti i gatshëm. Ai
iu vu kësaj menjiherë në disponim. Në fillim, pushteti bullgar
e pranoi me plot gëzim si denoncues dhe ai u shërbeu me plot zemër. U
muer me zbulimin e denoncimin e bujqëve,
që kundërshtojshin pushtetin okupues bullgar.
Ndërsa organet okupuese bullgare bajshin masakrime mbi popullsinë e pafajshme
serbe e malazeze, Hasani ishte tejet i sigurt. Mirëpo kur Bullgarët, mbas disa
muejsh filluen edhe maltretimin dhe pushkatimin e Shqiptarëve, Hasani filloi te
frigohej prej tyne, sepse pa se njerzit pushkatoheshin për imtësinë më të vogël.
Prestigji
i Hasanit te Bullgarët u paksue shum edhe kurë në katund përnjiherë
u pushkatuan 12 shqiptarët e pafajshëm. Ai, i friguem, iku në katundin
Partesh, që gjindej në zonën okupuese italiane.
(Vijon)