Engjëll Shehu: Epopeja e Komunizmit

Engjëll Shehu

 

Epopeja e Komunizmit

 

Kishte kohe dhe shume flitej

komunizmi ne llum po zhytej

Një stuhi frynte e forte

sapo hynte ne Evropë

 

Kjo stuhia shume e forte

ish e ashpër dhe s’ndalej dot

Mori force dhe kaloj det

nga stuhi u be termet

 

Ra termet dhe tundi malet

tundi vendin mbare njerëzinë

Dhe ne këmbë ngriti rininë

Te ndryshonte Shqipërinë

 

50 vjet diktature

drejtësi s’kishte kurrë

As liri as mirëqenie

Komunizmi ish ne rënie

 

Ne alarme kaske kuqe

bythe vrare ne kolltuqe

S’merrnin vesh se ç’po ndodhte

Por tërmeti avanconte

 

Për fshatarin s’behet fjale

dielli e përvëlonte ne are

Se punonte me ndershmëri

ish i varfër e ne skllavëri

 

komunisti thjeshte ne fshat

tere jetën me lopatë

ka punuar si fukara

kurrë te mira ne jete nuk pa

 

Larte ne maje behej kërdia

ku udhëzime nxirrte partia

Dhe kish plasur kurvëria

tallte bythën qeveria

 

Hanin, vidhnin e dëfrenin

lavde thurnin për Enverin

Gjithë armata komuniste

se për vete majmur ishte

 

Por nga luksi ishin dehur

prepotent e te ngrehur

Zëmër liq e shume cinik

njerëz te çmendur pa logjik

 

Byroiste e komisare

me kulish e me zagare

Ne siklet ishin vene

te shpëtonin partine nene

 

Parazitët mbledhur tok

te pafte e te pa zot

Saldator elektriciste

nganjëherë pillnin puçist

 

Ca puçistë e ca armiq

jo për besë s’bëheshin miq

Nuk i gjeje me te poshtër

kriminel tamam mostër

 

Vrisnin prisnin ke te donin

i përdhosnin i demaskonin

Ketë popull e sunduan

e sfiliten e skllavëruan

 

Gjithë udhëheqja ata pinjoll

autodidakt e te pa shkolle

Pjesë pjese e ndanë popullin

dhe ne koke u mbanin shkopin

 

Zverktrashët byroist

Ca druvar e traktorist

U ra kuja lemeria

Se po shembej dinastia

 

Për partine fli do binin

se çdo ndodhte nuk e dinin

Por tërmeti qe afruar

komunistet ishin qorruar

 

Te qorruar te dal syri

frike e madhe ne palcë ju hyri

Nuk mendonin për partine

Por te gjenin ndonjë vrime

 

Për tu futur për tu mbrojtur

se te dhjerë dhe te ndotur

Ishin zhytur ne pisllëqe

plote krime dhe spiunllëqe

 

Ra tërmeti ane mbanë

komunistet u shpërndanë

Ëndrra ne gjumë shikonin

nga partia ndihme kërkonin

 

Po partia ishte me keq

kishin ngelur vetëm pleq

pleqtë te gjithë ishin ne këmbë

s’ishte e lehte ishte e rende

 

Ky termet merrte përpara

sheshit nxirrte te palara

Ato qe kish fshehur partia

Enveri me shokët e tija

 

Tundi forte bacë Enverin

dhe karriget edhe nderin

Nga byroja tek udhëheqja

ku ish fshehur gjithë e keqja

 

Tundi plehrat kalbësirat

njerëz te dehur nga te mirat

Nga pushteti komuniste

këmbë e koke enveriste

 

Te pa fe e pa moral

se nga frika vinin verdalle

Benin plane bënin be

komunistet te pa fe

 

Se te vdekur do ta mbronin

maskarenjtë atë demonin

Bashke me bustin e rrezuar

gjaku ne gju kish për te shkuar

 

Te inatosur kërcisnin dhembet

ngrini pushkët përveshnin mëngët

Edhe toka forte po dridhej

komunizmi ne pleh po hidhej

 

Kalbësirat qelbnin dynjanë

50 vjet vëllezërit vranë

Ndaj i zhduken pa nishan

kush nga ju mëndë si mbanë

 

Me tortura dhe me burgje

mizoria armatë e kuqe

Me përbindësha gjakatare

me servile e tradhtare

 

Sigurimi qëndronte ne balle

mbante partine te gjalle

Diktaturën te forte e mbante

vriste natën ditën te qante

 

Dhe na mbaheshin atdhetare

nuk kish ndodhur nuk ish pare

Ku shqiptari vriste shqiptare

Veç tek ne kjo kishte ngjare

 

Kjo ne emër te tradhtisë

idealit te nene partisë

Te byrosë e qeverise

komunizmit e ideologjisë

 

Te udhëheqjes e barbarisë

komunizmit e dinastisë

Te Enverit e te partisë

te karrierës e biografisë

 

Kush nga bisha frik nuk kish

se te zhdukte me gjithë fise

Vrau ne lufte e vrau ne paqe

ketë popull e shtiu ne gjaqe

 

Ish i egër ish barbare

gjithë shqiptaret i kishte ndare

Komunistet ne vije te pare

për te shtypur e për te vrare

 

Ne këtë vende s’ishte pare

gjithë kopukët qeveritare

Merr nga fshati merr nga mali

saldator kafshar gomari

 

Për partine kjo mjaftonte

komunizmin te dashuronte

Dhe ti rrinte gjithmonë besnik

qe ne shpirte te ish i lig

 

Si demoni bac Enveri

vriste shokët besëpreri

As i zoti as i zgjuar

Gjithë shtetin e kish ne duar

 

Kurrë ne lufte s’kishte luftuar

burracak dhe i pa dëgjuar

Vrau shokët për karrierë

i pabese qe kur kish lerë

 

Izoloj një vende te tere

gjithë te zezat i ka bere

S’u ndodhe gjalle qe te shikonte

ketë popull qe kurrë se donte

 

Nga Vermoshi ne Sarande

plot protesta dallge dallge

Mbushen sheshe rrinin pa gjumë

komunistet flisnin për dhune

 

Gjithë te rinjtë gjithë student

përball bishës s’ishte e lehte

Te kërkoje demokraci

te blinduar me ushtri

 

Propaganda na çante veshët

kur ne barke na mbinë preshet

Ku talloni na thau zorrët

ne punonim hanin horret

 

Ku ish nderi ku ish zotësia

kurrë s’të linte ty partia

Te gëzoje ne familje

gjithë jetës ne survejime

 

Për një bursë për një detyre

ndaj themi ishte i ndyre

Te studionte njëherë partia

barrikade biografia

 

Për moral s’behej fjale

kishe halle s’kishe halle

Jo për besë s’të linte gjalle

pa te pare rrënje e dhëmballë

 

Se partia kishte norma

kishte zyra po kishte dhoma

Biografinë ta shikonte

po ja vleje te kalonte

 

Ky na ishte dhe morali

komunisti gjithmonë i pari

Te shikonte te vlerësonte

dhe ne funde te testonte

 

50 vjet çfarë s’provuan

ketë popull eksperimentuan

Njëmijë te zeza kane bere

kurrë su bene zemër gjere

 

Vdiq kufoma vdiq Enveri

shpirti tij shkoj tek ferri

Tek e zeza qe ndërtojë

po la pas ca potkoj

 

Ca potkoj te infektuar

komuniste te betuar

Te sfilitur te mashtruar

te njollosur e demaskuar

 

Iku vet e s’pa me mbrapa

çi pësoj atij armata

Si sheqeri te tere u shkrinë

ne hale e hodhën partine

 

Te shikonte Enveristet

me te poshtër se fashistet

Kur e panë qe u ndërrua sistemi

demokrat thane neve jemi

 

Tere një jete kemi punuar

demokrate jemi konvertuar

Dhe nxituan te kenë parti

teserën e mbanin ne gji

 

Një parti për te zënë vend

budallenjtë u bene me mend

Hëngrën dje duan dhe sot

maskarenj këta idiot

 

S’janë te afte e s’janë te zot

me zullume mbushur plot

Këtë vende se lanë rehat

Enveristet demokrate

 

Nxituan shpejt e ndërruan emër

nga burrëror u bene femër

Po nga goja prapë harbute

komuniste u bene hajdute

 

Edhe sot e kësaj dite

edhe pse kaluan vite

Duan kolltuk te drejtojnë

ndaj te dhunshëm i shikojmë

 

Rroftë pra demokracia

gjithkush e drejt e tija

Te flas lirshëm e te jetoj

ëndërr e popullit qe kërkoj

 

Mire dje ne kohen tuaj

te ngrefosur hipur ne kuaj

Bëtë ç’bete me këtë popull

po tani pse vini rrotull

 

Doni prapë pak pushtet

po nga mendja jeni te lehte

S’ju beson kush për be

sytë te hapur kemi ne

 

Enveriste ju kopuk

koha juaj si ju duk

Edhe pse te liq qe jeni

prapë te drejtat ju i keni

 

Ja liria jemi ne

Enveriste te pa fe

Dhe pse ju nuk ju ndëshkuam

Jo se s’dimë po toleruam

 

Rrini mire ne punën tuaj

me te mirën kurrë mos luaj

Se e mira te zë sytë

nuk u jepet shans i dyte