Lis Bukuroca: Simfonia femërore

Lis Bukuroca

Simfonia femërore

Fustanshkurtër e takelartë, plot magji

Këmbët si dy trëndafila kryqëzuar

Zgurdullime dhe ngasje, deri në dalldi

Në dukje kofsha, vështrime të përgjëruar

Ndoshta dhe valuar nga puhiza lazdrake

Me kurorë princeshe dhe fustan të gjatë

Rrëmbyese e shpirtit, klithmë zemërake

Gojë e syhapur për lëkurën e mëndafshtë

Aureolë mbretëreshe, me kapelë krenare

Ose me kordele dhe qafë e gjatë në hapësirë

Nderim e përkulje, e madhështisë pronare

Me bisht të syrit, shumë vështrime të ngrirë

Ndoshta flokët tufë, në një anë mbi gjoks lëshuar

Ose nga stuhia e vrullshme, ato në gafrrim

Buqeta ëndrrash, për supet e lëmuar

Joshëse, magjepsëse, deri në dëshirim

Gjinjtë, dy molla t’ arrira, pulitje me zili

E shfaqur flokëlagur, si pas vesës freskia

Sa më afër buzëve, pështjellon këtë ndjesi

Dihatje të thella, përndizet lakmia

Beli ngushtë, imazh i hirshëm femëror

Vithet në pah, plot imagjinatë e tundim

Buzët e kuqe, turbullim mendor

Pasthirrmë, perandore deri në sundim

Dukje skofiare me dashje për ledhatim

Me saten të hollë, e ndritshme dhe vezulluese

Dëshira epshore, dehëse deri në rrëmbim

E këndshme si orkide, erëmirë e pushtuese

Si perde teatri qerpikët lëshon me nge

Jetë metaforike shkrepë dëfrimi

Në gjysmëterr shfaqet skena e re

Valë e nxehtë, i mpakur durimi...

Zhveshë pushtetin, e lëshon në dysheme

Qetë-qetë shtrirë, me pamje engjëllore

Ndijim i prushtë, afsh dhe fluturim mbi re

Dhuron pasion, falë simfoni hyjnore...