Kulturë
Ali Sh. Berisha: Nëntorët
E shtune, 05.11.2011, 07:56 PM
Ali Sh. Berisha
NËNTORËT
(Recital)
Pasi perëndia e përzuri djallin nga parajsa
Ky erdhi në Ballkan të gjejë atë që humbi
Po ai ishte i zotëruar
-E ju
Prej kah dhe kur erdhët këtu?!
-S’erdhëm prej askah
Na lindën këta gurë në këto bjeshkë
Na përkundën këto lugje si djepa
Na flladitën këta lisa të gjatë
Na ushqeu qumështi i shqipes
Dhe uji si loti që rjedh nëpër damarët e Nënës Dardani
E fushat e gjëra na e dhanë bukën
Na e zhdukën tutën
Ndërsa rrezaret na falën dashuri zanash
-Si ju quajnë?
Ç’gjuhë flisni?
-Jemi të parë e të lirë
E quajmë veten ilirë
Gjuha jonë është e ëmbël dhe e lehtë
Më e mirë se ajo që ti flet
Është gjuhë shqiponjash
Nga Tuna deri në det
Për një hop
Djalli humbi si pa kokë
Jëta vazhdoi përsëri
Nën këtë qiell
Nën këtë diell
Në këtë copë tokë
Kur - o zot
Ia bëhen hordhi
Djalli vet
Që të rrjedhin lotë
Që gjëmë të ketë
Prej njërit det
Në tjetrin det
Në këtë dhe që ishim zot vetë
Plasën luftëra grabitçare
Roma u nis në Iliri
E kjo nxori Teuta, Genca e Agrona
Që s’pajtoheshin me robëri
Vinin taborret breza-breza
Mu si re të zeza
Që të shtypnin dëshirën për liri
Po Bizanti nga Azia
Ç’kërkonte në Ballkan
E Sllavët nga Rusia
A s’kishin tjetër vatan
Hej, zot
Ranë si tërmet
Nga njëri në tjetrin det
Nga Tuna deri në Kretë
Vinin taborret breza-breza
Mu si re të zeza
Që të shtypnin dëshirën për liri
E Azia lindi edhe një Satanë
Arbërinë për ta ngrënë
Po s’e zhbiu këtë diell
Po s’e zbiu këtë qiell
As këtë dhe
As gjuhën që flasim ne
As etjen për liri
Dëgjoni galopët e shpatat vringëlluese
Në histori
Shihni këtë vetëtimë tmerruese
Për armiqtë në Arbëri
Si Feniksi që lindet
Nga hiri i vet përsëri
Ngritet shqiptari
Për liri
Skënderbeu me shpatën zjarr
Vetëtimë erdhi nëpër fushë e mal
Mëmëdheut që t’i falë
Një Rilindje madhështore
Seç valvitet në Krujë atje në kullë
Të parin 28 Nëntor
Shqiponjë malesh arbërore
E zhdavaritë terr mesjete
Ndër rrashta ashpër ngulë
Skënderbe
O Flamur
Vijnë taborre armiqësh e s’kthehen më
Kur Gjergji lëshon të vetmin zë
E sulet vetëtimë
Mbi djallin që kishte sjellur Azinë
Vaj!
Vaj!
Tani s’ka Skënderbe
Arbëria u mbështoll sërish në terr
Pa dritë
Pa diell
Shekujt ranë njëri mbi tjetrin
Hiri mbi zjarr
Në pritje që të fryjë një erë e re
Që rilindësit e gatitnin me mallë
Po fqinjët
Nga Satana të ndihmuar prore
Thurnin plane djallëzore
Në Shën Stefan e Berlin
Të kafshonin trupin
Po Prizreni
Nisë trimat në Evropë
Në kuvend
Dhe në male
Për një trup
Për një kokë
Po Evropa
Ah Evropë, shtriga plakë
Ah djall i zi
Do të shihemi përsëri
Shkoi Sanxhaku i Nishit
Shkoi Plava e Gucia
Ah Evropë shtrigë e vjetër
Do të shihemi njëherë tjetër
Thyhen shtiza
Këputen jataganë
Prizreni po lahet në gjak
Kosova
Gjithë Shqipëria
Se kështu deshi Evropa
Kështu deshi Turqia
Duhej të vintë edhe një Nëntor
Edhe një Nëntor
Nëntori i Dytë i shqiptarisë
I rilindur në Prizren
Në një fund pranvere
Nëpër mortë
E Rilindja kishte emrin kryengritje
Dhe paralajmëronte epokë të re
Nën qiellin e ngrysur
Në Nëntorin e ditës së njëzetetetë
Kur derdheshin shira
Kur Kosova kullonte gjak
Kur çdo gjë digjej flakë
Kur çdo gjë po kthehej në gërmadhë
Nga satanasit që i quajmë shkja
Plaku i Vlorës
Ecë për në Vlorë
Me flamurin e lashtë
Që të bëhej përjetësi
Ngritur mbi 500 vjet robëri
E ruajtur thell në atë pjesë zemre
Me zili
Që thërret
Liri
E Vlora s’do të ishte Vlorë
Po të mos ishte aty Çamëria
Po të mos ishte aty Ilirida
Po të mos ishte Kosova aty
Po të mos e puthte baca Isë
Po të mos e mbushte lotë baca Isë
Po të mos e bënte më të kuq
Baca Isë
Këtë flamur
Vinin taborret breza – breza
Mu si re të zeza
Që të shtypnin etjen për liri
Po Çamëria
Po Ilirida
A ranë?
Po Kosova martire
A ra
Po Kosova martire
A u vra
A u varros?
Jo
Një mijë herë jo
S’ra po qëndroi
S’u varros por për çdo ditë u rilind
Mbi ëndrra
Mbi eshtra t’baballarëve
Nëpër prita
Nëpër katakombe
E helmuar
Pa kafshatë goje
Evropë thuaje fjalën!
Evropë hidhe hapin!
Evropë
Laj mëkatet që ke bërë!
Evropë këthe borxhin që na ke!
Evropë
Gjarpëri duhet shtypur në kokë
Kosova po rilindet për një Nëntor të Ri
E stolisur me gjak
Me krizantema
Po rilindet për një Nëntor të Ri
Për një diell më të ndritshëm
Për një qiell më të pastër
Për këtë tokë pa shkja
Pa frikë se sërish ka për t’u nda
Po si Feniksi që rilindet
Nga hiri i vet përseri
Ashtu u ngrit
Edhe shqiptari
Për liri
Ai flamur me shqiponjën dykrenare
I përcjellur në Nëntor të Dytë
Do të jetë më i bukur
Më i ndritshëm
Në Nëntorin e Tretë
E Kosova
Mblodhi bijtë e bijat
Shpërndarë nëpër botë
Lidhi shamijat e plagëve për dy mijë vjet
Në një të vetme
Të jetë më e fortë
Një
Vetëm një
Shqipëri
Hej – Shaban Shala
Fazli Grajçevci
As ju bjerr mendja
As ju tretë dheu
Amaneti pa u kryer
Flakë digjen zemrat tona
Ashtat skuqen gacë e zjarr
Zotërote s’mbajmë më këmbana
Liri duam ose varr
Im bir gëzona
A s’dëgjon
Jusuf Gërvalla!
Edhe sa net do t’i kaloj me kitarën time
Derisa nota e domosdoshme të hyjë në pentagram
Që meloditë e mëvonshme
Me mua
Apo pa mua
Të jenë lirike
Të vrullshme
O Kadri Zeka!
Zanoreve iu dhe jehonë e jetë
Etjen për diell për ta gjetë
Ooooo Bajram Bahtiri!
Nuhi Berisha
Rexhep Mala
Qëndro nënë, qëndro pra
E ashpër është lufta me shkja
Le të biem të lindin të tjerë
Që të lirë të rrojmë përherë
Oj Përlepnicë!
Nixrre nga burgu I nëndheshëm
Zijahun gjallë!
Qëndro dhe mbahu
Na ke tok dhe krah për krahu
Tash kur nga një Zijah kudo fle
Diell i lirisë do të na nxe
Eheeeej Ismet Krasniqi!
Edhe deri tash
Edhe më tutje
Me ylberin mbi vdekje
Me jehonën kushtruese
Qajmë shtigjet e zëna nga bora e dimrit të gjatë
Qajmë shtigjet me lëkurën tonë të çarë
Që të arrijmë deri te luleboret
Deri te e nesërmja
Për zogjët që ke lënë me dhembje e mallë
Ti
Amanet i lashtë
Ah rrap kurorë madh
Me dega sipri veshur n’gjelbrim
Me zemrat poshtë që dridhen n’përmallim
M’u bëj hije Fahri e Bahri Fazliut
Trimave që tek ti përjetshëm pushojnë
Freski hyre në ne dhe frymon
Anipse dheu i frishkët të shënon
Zotërve të territ u tregove ç’ju duhet
Krizantemave të Nëntorit t’ju druhet
Ooooo Afrim Zhitia!
Eheeeej Fadil Vata!
Aty bri rrugës krejt kurorë
Fle unë n’gjiun tënd Kosovë
Rash e ju roje ju kam
Ime nënë e përvuajtura nënë
Mos u brengos tash më ke pranë
Marrin flakë zemrat djaloshare
Në qytete e në male
Ngritet në këmbë Tahir Meha
S’durohen më këta pleha
Që vrasin, presin e helmojnë
Që mbyllin shkolla e në zi harbojnë
Ky është vend plisbardhësh denbabaden
Andaj le të jehojë pushka jem
Dhe një zë del nga varri
Hej ku je Adem Jashari!
Hej ku je oj Drenicë
Si duron këtë kapicë!
Krisi pushka u dridh Evropa
U ngrit Prekazi e gjithë Kosova
Ia behën edhe bijtë e saj
Po për vdekje
Kurrë për vaj
Binin Shota e Azema
Ngriteshin Xheva, Fehmia e Adema
Ngritej kala Çiçavica e Llapi
Dukagjini e Nerodima
Gallapi e Karadaku
Shalë e Sharr
Po mirrte rrugën bajraku
Në Kosovën nuse t’kuqe
Të valojë gjithmonë i lirë
Flamur i madh
Flamur i mirë
Dhe erdhi dita
Të thyente qafën
Nga këtu kapica
Oj Kosovë, Kosovë e kuqe
S’je më e ngratë
Do të bëjmë nuse
Me pajën krejt n’gjak qullë
Gjithë n’qëndresë
Kurrë pa u përulur
Po rilindesh mbi eshtra
Mbi ëndrra
Të baballarëve
Nëntor i Tretë
Ti Nëntor që do të sjellësh pranverën
Në vjeshtë