Zeqir Lushaj: Këngëtarët

KENGETARET

 

Nga: Zeqir Lushaj, Redaktor në ZemraShqiptare

 

SHTYLLA E KANGËS

 

N’oda burrash, me sharki n’dorë,

Dervish Shaqen, kujtojmë gjithmonë,

Shkamb Kosove, lind për kangë,

Kombit tonë, shumë i ka dhanë.

 

Kur ja ngucën Kosovë – Nanën,

Kur kan dashtë me ja vra kangën,

Lamtumirë, vëllazën e thmi,

Asht’ kthye zemra, asht’ ba sharki.

 

Hajde t’këndojmë, si ka këndue Baca,

Shtylla e kangës, asht’ Dervish Shaqa,

60 vjetë sharkinë se lëshoi,

Zemra digju e goja i këndoi.

Hije i pat, në dorë sharkia,

Në çdo perde, historia.

 

O kreshniku kosovar,

Shembull je për çdo këngëtar,

Si n’Shqipëri edhe n’Kosovë,

Baca këndon në zemrën tonë,

Do t’ia ruejmë kangën gjithmonë.

 

Tirane,Prill, 1985

 

 

TUJ NDIE, BIK NDOJEN

-Legjendës shkodrane të këngës-

 

Në Vermosh,

Pezull qëndron bora.

 

Në vargmalet e Krajës,

Psherëtima, sikur ndalet.

 

Dedë Gjo Luli,

Gati, për me i rrudhë !

 

Livorja në dorë, *

Pret pak, nuk kallet !

 

Edhe Vranina, e Osos,

Në qetësi ka ra…!

 

-Hajr, e baftë Zoti !

Ç’ka u ba, bre vëlla?

…!

Ç’do gja n’rregull !

Si me kënë, në dasëm.

 

Po ndiejmë, Bik Ndojën:                     *

“Ooo…, ç’po punojshin tre vëllazën…”

 

*Shkodranët, rrevoles i thonë “livore”.

*Bik Ndoja, mjeshtër i këngës popullore-qytetare shkodrane,

interpretues (edhe) i kangës së Kalasë së Rozafatit.

------------------------------------

 

NJË KANGË – KUJTIM

-Çikës së Dragobisë, Fatime Sokoli –

 

Moj Tropojë, moj kështjellë e lashtë,

Djemt e çikat shumë t’kan dashtë,

 

Kush me pushkë, a çifteli,

Tan’ kan ba diçka për Ty.

 

Shumë i këndoi, lavdi këtij trolli,

Çika e jonë, Fatime Sokoli.

 

Kush na i ngriti zemrat peshë,

Kush e çoi zanin në bjeshkë,

 

Kush i këndojë punës e trimërisë,

Sikur Çika e Dragobisë?

 

Kangët e zemrës gjatë gjithë kohës,

Shqipërisë – Nanë, edhe Kosovës.

 

Kur kndon Ti, motra Fatime,

Bjeshkët e nalta bien n’mendime,

 

Shote Galica e lue kapuçin,

Thrret Asimin e Hajdar Dushin,

 

Mic Sokoli e thrret Malësinë,

Bacë Bajrami e ngjesh alltinë.

 

Vitet shkojnë e malli shtohet,

Vepra Jote, kurr s’harrohet.

 

Zani yt, vetëm do t’rritet,

Jetë asht vepra, jo veç vitet,

 

Shkove e re, por, plot nderim,

Po ta shkruaj, këtë kangë–kujtim.

 

 

YLBER KANGËSH, PËRMBI DRI

-Treshes së rapsodëve:  -Dida, Kovaçi, Çela-

 

Sikur brigjet, që i lidhë ura,

Krahpërkrah, lidhë Hasi e Luma.

 

Kunorë–kangësh, mrekulli,

Si ylber bjen, përmbi Dri.

 

Zemrat thonë: -me jetë i paçim,

Didën, Çelën dhe Kovaçin.

 

Orët e bjeshkës n’mal të Sharit.

Ja bekojnë bilbilat Hasit,

 

N’Gjallicë, zana, ndalë skej djepit,

– Ndieja bir, – zanin Rexhepit!

 

N’tel t’sharkisë, kur treshja ulet,

N’fushë t’Kosovës po çelin lulet,

 

N’Kukës të Ri, kanga nxan vend,

Po e shkrin akullin, mbi liqen.

 

Janë tre djem që i qëndruen motit,

Tuj ja rrite emnin rapsodit,

 

Lidhë si vëllazën ndërmjet veti,

Kurr s’lakmuen nga kurbeti,

 

Qelibar n’kangë e n’shoqni,

E ruejnë folklorin me tapi.

 

New Jersey, prill 2005

 

 

KUR URIMET TJETERSOHEN

 

- Këngëtarit popullor, Sali Mani -    *

 

…!

Si tufët e çiftelisë,

Urimet:

“Të lumt’ goja…,

Të këndoftë zemra, -Sali Mani…!”

 

Gati  gjysëm shekulli,

Rreth kokës i ke pasur !

 

(Gurbeti,

Ta prishi ekuilibrin ),

 

Hupe, në mëgrim,

(U tjetërsuen urimet !!),

Vdiqe…, zemër-plasur !

 

*Rapsodi i Malësisë së Madhe të Mbishkodrës, Sali Mani , vdiq në Detroit të USA, në dhjetor 2009-

---------------------------------

 

QAMILI…, (I VOGËL ?!)

 

Lartësia Everest,

E këngës popullore,

Kah i thonë,

Treva, të Ilirisë,

 

Mban mbiemrin:

– I Vogël!!,

Për karshillëk,

Ndaj madhështisë.

 

 

KUR JAM SHUMË I LODHUR…

 

Kur shoh se,

Jam krejt “jasht loje”!,

 

Kur, lodhja e stresi,

Përnjëmend, e kan ba namin,..!

 

Shtrihem, ngadalë, në shtrat,

Lidhi gishtat e duarve,

Mbas kokës,

 

Dheee…!,

(Në kompjuter),

Kasetave,së Ismet Pejës,

(Sat-muj)…, jau çoj zanin!

 

 

ZEF AVDIA

 

-Gëdhëndur, në kujtesë fëminije-

 

Tash, pak kush,

Të permëndë,

O, i madhi Zef Avdia.

 

Në kujtesën time,

Je i gëdhendur,

Që nga fëmijëria.

 

Po e mestiti, me Ty ,

Këtë Cikël, për këngëtarët,

Që, ”e nisa e bitisa”,

 

Me Ty, dhe,

(Këngën tënde, të viteve 60-të),

“Dikur, mal, asht’ kanë Cerrrnica…”

 

 

SHARKIA

 

- Sipas një bisede me Artistin e Merituar,

këngëtarin kosovar, Dervish Shaqa –

(Rrashbull – Durrës, Janar, 1985)

 

E para pemë, gjithnjë piqet mani,

Fëmijtë, gjithë ditën i varen nëpër degë,

Jeton kështu mani, me zërat e fëmijëve,

Kur, ende kokrrat mirë si ka pjekë.

 

Si në zgjua bletët, – zërat e fëmijëve,

Në drurin e manit, hyjnë aq thellë,

I japin atij, një tingëllimë të ëmbël,

Sa, për sharki, mjeshtri e ka zgjedhë!

 

Del nga sharkia, zëri plot gas,

E, zemrat tona i gjen kaq lehtë,

Ka bërë vend, si dashuri e fëmijëve,

Ushqim zemrash, është bërë për jetë.

 

 

N’SOFER T’KANGES, DY VENDE THATE

-Kushtuar kangëtarëve, Dan Gjeçi e Shaban Mula-

 

Pse, rrapsodët, sot s’po këndojnë?

I kan pshtet veglat, e kan mshel gojën!

N’Has, po mbajnë heshtje për Danin,

N’Tropojë t’Vjetër, për Shabanin.

 

Me krahë hapur, i muer Xheneti,

Dy shahira, na i ndau prej veti,

Kan’ mbet sot, e për shumë gjatë,

N’sofër t’kangës, dy vende thatë,

 

Për krejt Has, u ngushtue shteki,

Nuk asht ma, me ne Dan Gjeçi,

N’breg t’Valbonës, me mall u ula,

S’ban pa Ty, o Shaban Mula.

 

Mban zi Hasi, për Dan Djalin,

Meloditë, kërkojnë Shabanin,

Flladi i kangës mbi Pashtrik,

Ooo Shkëlzen: -Mos u merzit!

 

N’perde lidhet melodia,

Varë në mur, loton sharkia,

Ah, medet, k’shtu ardhka jeta,

Ju  lyp syni, n’dasma e n’festa!

 

Në pentagram, malli pikon,

Zemra dham, jeta vazhdon,

Mes shoqnisë, ju kujton Gurra,

O Dan Gjeçi, o Shaban Mula!

 

Usa, shtator 2011