Keze Kozeta Zylo: Babait tim

E lumtur midis prindërve, Takim pas 8 vjetësh, Tiranë 2005

Keze Kozeta Zylo

Babait tim

Drithërohem e tëra kur të shkruaj baba,

Larguar nga prehëri yt qysh fëmijë,

E zhytur thellë në humnerën e mallit,

Lus Zotin që një ditë aty të vijë.

Ca lot si gur brilantësh,

Ku brenda kanë plazmën e dhimbjes,

Si katarrakt rrjedhin mbi gjoks,

E aty formojnë shtratin e pritjes.

Se zemra tënde është një det,

Ku si shtëllungë mbledh kujtimet,

Në mendjen tënde aq brilante,

Pasurohem unë në ditë e vite.

Hap faqet e ditarit me fletë malli,

Të shoh nëpër letra vite dërguar,

Ndoshta të dy në të njëjtën kohë,

I shfletojmë ato si relike, çmuar.

Komunikoj me to qetësisht vështruar,

Dhe miklojnë shpirtin të ëmblat fjalë,

Edhe pse vitet si erë kanë shkuar,

I shtrenjti Baba, je shok i rralle!

New York

Dhjetor, 2007