Cikël poetik nga Vullnet Mato

Vullnet Mato

 

 

SHKARRAVITJA E VETËVETES

 

Njeriu lind si faqja e pashkruar e letrës,

pa asnjë njollë në bardhësinë e shpirtit,

siç lind rrezja në qiellin e kthjellët të verës,

nga gjaku i bardhë i mitrës së diellit.

 

Kur njeriu me rrezen e vet shpirtërore,

Shkruan mbi letrën e pastër të vetvetes,

duke kaluar mes reve të bardha pupëlore,

mbetet gjithë dritë faqja e tij gjatë jetës.

 

Por kur rrezen e ngjyen nëpë re bloze,

dhe shkruan bardhësinë e shpirtit me sterrë,

nxin tërë jetën faqja e tij jetësore

dhe bëhet i urryer për njerëzit e tjerë.

 

E habitshme pse disa tipa plot dritë,

rrezen për të shkruar faqen e jetës,

shkojnë e ngjyejnë te bataku politik,

të nxijnë shpirtin, të shkarravitin vetveten!...

 

Të nxijnë qiellin ku na shohin kontinentet...

 

 

KU I KEMI HERONJTË E SOTËM

 

Ku janë guximtarët e bëmave të mëdha heroike?

Ku i kemi heronjtë e sotëm të vetëflijimit fitimtar?  

Flenë moteleve me dashnore e kurvicka histerike,

pinë “Viagra” dhe injektojnë “Heroinë” në damarë.  

 

Mbushin faqet e shtypit dhe ekranet me ngjyra

disa prototipa të rëndomtë të llojit “Big Bradhër”,

që kacafyten tre muaj dhe bëjnë tualet në pasqyra,

për të fituar miliona duke puthur vajzat e radhës.

 

Palosin lojëra fjalësh në mikrofona opinionesh,

oratorët që shfaqen njëmijë herë në njëmijë ditë.

Mohojnë me nihilizëm bëmat pozitive të çdo kohe,

dhe pompojnë pareshtur të paaftët për “mrekullitë”. 

 

Nderohet kush zotëron mirë mjeshtërinë e shpifjes,

kush zbraz për rivalët helm më të fortë se gjarpri.

Kamera spiune peshkon heronj video-përgjimesh 

dhe hajduti milioner del nga lypsarët më i varfri.

 

Çmohet kush pa turp i rrëshqet moralit të elitës, 

kush durimin njerëzve ua shkërmoq me daltë.

Ngrihet lart në qiellin ashiqare të mesditës,

kryevepra e atij që shkel ligjin, sa e bën baltë.

 

Quhet kryetrim ai që përdor lirinë si pronën e vet,

dhe nga milli i rebelimit të gjakut nxjerr shpatën;

sulmon të drejtën e të tjerëve egërsisht dhe godet,

duke plagosur rëndë kushtetutën dhe gjykatën.

 

Mendjehollët më të mprehtë po dalin gënjeshtarët,

që shpikin shfajësime duke pasur dështimin kalikiçi, 

që fshehin si disa gra jastëkun te barku i barrës,

dhe në përfundim pjellin hiçin nga mitra e hiçit.

 

Ku janë guximtarët e bëmave të mëdha heroike?

Ku i kemi heronjtë e sotëm të vetëflijimit fitimtar?

Flenë moteleve me dashnore e kurvicka histerike,

pinë “Viagra” dhe injektojnë “Heroinë” në damarë. 

 

 

KANARINA E TREMBUR

 

S’më harrohet

kur te supi im në rini,

më erdhi një kanarinë

me krahë të shkruar.

Ajo filloi të cicëronte

me aq ëmbëlsi,

sa nga padurimi

zura ta trazoj me duar.

 

Zogëza plapuriti krahët

para syve të mi

dhe fluturoi e trembur

tutje moskthimit.

M’u duk sikur më la

një pendë në sy,

nga e cila m’u mbulua

rrezja e shikimit.

 

Kjo zgjati derisa

gabimin kisha kuptuar,

se afrimi i zogave

me sqepin plot gaz,

nga dëshira instinktive

për të kënduar,

nuk qenka dorëzim

për të hyrë në kafaz...

 

 

SKLLEVËRIT E MIJËVJEÇARIT TË TRETË

 

Kush tha se ka vdekur përgjithmonë skllavëria

me agimin e Lirisë së Njeriut në Konventë?

Ajo rron dhe do vazhdojë në vite me mijëra,

kur ka skllevër të urtë si në mijëvjeçarin e tretë.

 

Vajza studente me trupin si ngjala e Vivarit,

detyrohet me kofshët e saj prej ajri dhe drite,

të kënaqë epshet e pështira të plak pronarit,

ndryshe nuk diplomohet pa rrogën pasdite.

 

Adoleshentja pret stinën të çelë petalin e vajzërisë,

po kur nuk arrin mesataren e lartë të maturës,

pranon t’ia shpupurisë gonxhen profesori pis,  

ndryshe të drejtë studimi nuk fiton kurrën e kurrës.

 

Femra e re nga Veriu gjer në Jug të kontinentit,

pas ecejakeve me gotat dhe pjatat e çdo tryeze,

mund ta lërë përparësen e kamerieres së klientit,

po nuk dhuroi te aneksi gjoksin e shijshëm për meze. 

 

Sekretarja me fundin rrëzë kofshëve të rrumbullta,

pasi të ngrihet nga kolltuku i kompjuterit të zyrës.

po kundërshtoi t’i ulet shefit në prehrin me gunga,

mund të riveshë fustanin e zhubrosur të amvisës.

 

Nëpunësi i fyer e poshtëruar nga titullari arrogant,

për një vonesë të vogël e pasaktësi në dokumente,

ngaqë e ka të vështirë të gjejë vend tjetër vakant,

duron gjithçka skllavërisht e përulet me buzëqeshje.

 

Shoferi i pronarit e ministrit me pushtet autoritar,

shpie gratë në punë, fëmijët në kopshte e shkolla,

mbush bagazhin me qeskat ushqimesh në pazar,

sepse po s’u bë shërbëtor, bëhet hamall në furgona.

 

Punëtori pranon djersitjet suplementare pa pagesë,

të punojë për vilat e zyrtarëve deri në orët e vona,

të mos dalë tellall ditë të tëra punën të thërresë,

te “Partizani i Panjohur” apo te sheshi ”Omonia”

 

Kush tha se ka vdekur përgjithmonë skllavëria

me agimin e Lirisë së Njeriut në Konventë?

Ajo rron dhe do vazhdojë në vite me mijëra,

kur ka skllevër të urtë si në mijëvjeçarin e tretë.