Fran Buzhala: Nganjëherë njeriu duhet te zgjedhë në mes parasë dhe lirisë!

Nganjëherë njeriu duhet te zgjedhë në mes parasë, dhe lirisë!.

Nga Fran Buzhala

Nga njëherë njeriu duhet te zgjedhe në mes parasë ,dhe lirisë!.

Egoizmi,lakmitë,bën qe ta largoijm dashurin nga idealet!?

Një tufë idiotesh te fantazmave te ringjallura...!.

Kësisoj miti - të maskuar,të errët,të fshehur - rishfaqen thuajse në të gjitha aktet dhe ndërhyjnë në mënyrë vendimtare në historinë tonë!Shpresa vdes e fundit...

Ishim mysafir për te nderuar disa miq,kaluan disa orë për te bindur një mik?

Ç´far mund te bënim?lexonim një revistë,një kënd qe shkruante për heronjtë.

Për një moment mu drejtua pse keni filluar te merreni ju me shkrime ne këtë moshë?E kishte nga frika se kishte shikuar disa shkrime,te miat ne internet!.

Po a s´ishte Çarl Dikensi me katër vite shkollë qe kishte arritur suksese,që kishte vuajtur rinin e mjerimit?Po edhe para gjysëm shekulli një djalosh nga Londra punonte ne një dyqan si pastrues ,duke u quar ne ora pesë,ne orët e hershme të mëngjesit,udhëtonte rreth 20 klm në dit,punonte 14,orë në dit,me vonë ndryshuan te ardhmen e këtij djaloshi qe kishte ndihmuar mësuesi i tij,dhe bëhet profesor i letersisis Angleze,që atëherë ka shkruar rreth 77 libra, pra ky është G.Uellsi.

Po a skemi me dhjetra Profesor Shqiptaret që kaluan nëpër rrefime tmerruese...

Një profesor i njohur i letërsisë shqipe kishte harxhuar mbi 30 vite qe nga 1981,-për ti dhen njerëzve dashuri për atdheun,dhe ende njerëzit e rendomë qe shëtisin rrugëve pran dyqaneve nuk i pranojnë fajet e atyre “Fantazmave”qe shtypen rinin ton,ku blihen kostume të errëta që nxjerrin shumë(bojë)ngjyrëshe, ku nëpër xhepat e tyre kanë hyrë ne befasi edhe gjarpërinj magjik nëpër pallatet e kostumeve!...

Një burrë i madh shteti deklaronte se gjithë ato vite karriere politike i kishin mësuar se “ishte e pamundur të bindje një injorant me anë të debateve”.”Një injorant?”

Nga njëherë njeriu duhet te zgjedhe në mes parasë ,dhe lirisë!.

Ti zyrtar i shtetit je i dehur,prindërit do te janë hidhëruar, për femrat e dehura lakuriq ne”Barin...” e kompromiseve?Fajtorja e helmit qe poshtëroi shtëpinë, ndërtohet,një mur...!Bota të mundi,të gjorët së kuptuan rebelimin tënd?

Një shpirt rebel qe vetëm fati mund ta mposhtë. Ne u betuam para natyrës,ndeza zëmrën,dhe guxova ta mbylli plagën,duke bërtitur më zërin e dëshpëruar!.

Futi në provë fustanin e nusërisë,kësaj radhe nga këndi i teatrit, vështroje si e ka vesh veshatorja nusen...

Ti lutemi qiellit të këtë emocione,edhe i vdekur te fitoi, para altarit,diçka,lëkur mishi që ndizte ndjenjat,edhe forcën me te madhe,qe e bënë botën lëvizëse.Kjo do te thotë se zoti dëgjoi...!.

Dhe u ktheva edhe fundi te çmendurisë,ja edhe një dyshim i vërtet,tradhtitë e rënda ,dhe të dhimbshme, hasi ne rojet e natës, gjaku që i pastër qe rridhte nëpër vena...Sytë hyjnor me dritë qielli ,me zemër blu,sa yje te vegjël ka ne qiell që nuk shihen...Virusin e shkatërrova ,s’mund ta lejoi të futet në mes nesh...Fantazmat e hakmarrjes!. S’mund te jetosh ne frik,një dritë ne fund të botës...

Po të kishte mbet ajo magji që ëndërronim,do të jetonim bashkë unë, ju,ata, prindërit, gjyshërit. Ata kanë bërë një engjëll,mos u dorëzo,se do ta zbukurojmë këtë pemë.E gjeta engjëllin ishte aty, ku i shikon dritat.,ku e tërë bota është në gjumë,ajo po na shikonë...!. Cila këngë të bën te mendosh te këndosh për atdhe. Po dhimbja nuk ka suksese, teknologjitë e reja industriale janë përparuese,janë bërë tmerr kundër te vjetrave...Duhesh te shikosh qëndrimin tënd izolues,erdhi dhimbja nga qyteti ,je fejuar nga dita qe ke lind,erdhi dita te me vizitosh mua ,një dashuri e ndarë dhe pranuar,kur ishim në barkun e nënës shumë foshnje,ne,ju, ata,shumë kuvendofshin me ne prindërit tanë, shumë kemi luajt me monedha ilire,që i ngjyrosëm me vonë nëpër shekuj.Përse pështym artificiale i bëjmë historisë... Nga njëherë njeriu duhet te zgjedhe në mes parasë ,dhe lirisë!.

Egoizmi,lakmitë,bën qe ta largoijm dashurin nga idealet!?

Kur e mora në dorë Lakër të lashtë,- hapi fletët aty dolën disa parazit:Uniforma,shikime akulli,dikush krijoi një virus për ti shumëzuar ne shumë tjerë,për ti transferuar në laborator,”Labirint Intrigash”mban erë dështaku duke shpifur nëpër kopshte...

Llamba e kalorësit për ndriçim,diçka ne zëmër më thotë: s’do te jetë kështu,atë kujtohet se te gjitha gjerat i kanë sajuar aty,të vajtoi ,të këndoi,te qeshi,por edhe jo te me tradhtosh,xhelozi tërbim,urrejtje qe janë mëkati.

Përçarjet e zjarrit;dukesh bukur kur më buzëqesh me shpirtin që është lidhur me dheun...përpiqem te lidhem me ty në ëndrra,te qeshim për ndarjen ton,te takohemi përsëri...Ky qytet vajton është i vendosur...

Kisha një emër,jetë,një mësues qe shpërndaja idetë nëpër tërë boten ,ti kaloja te gjitha kontinentet,qe te shikoja të gjithë njërzit si po jetojnë,qe te me qojnë te fuqia e mendjes...qe te zbuloi ne boten time qe janë lidhur te gjithë shpirtrat e errësirës të mbushur nga energjitë e errësuarve...

Duke dëgjuar te qeshurën e juaj,ne jetojmë me ju,dritat po me gjykojnë,me mësuan qe te mos kem frik.Kur te vijnë dritat ne qytetin tim,bën mirë te me presësh,do te jesh fytyra e par qe do të takoi shpirtin e dëshmorit...

Si e shtypi i pabesi njeriun e ideve ndërmjet “Trotuarit dhe mermerit” dhe e mbyti dashurin,një sekret i errët pran zyrave te koduara.vdekja s’është fundi por fillimi,mund ta dëmtojnë shumë ketë bot .Egoizmi,lakmitë,bën qe ta largoijmë dashurin nga idealet,nga kënga në ujit e thellë,një akull u shkri,do te qashë me lot gjaku...

Një tufë idiotesh te fantazmave te ringjallura...!.

Do ti marr te gjitha ligësitë nga një tufë idiotesh te fantazmave te ringjallura...

Te bej një takime me fatin,të me thuash të mendoj me gëzim kur te mendoi,se janë shok me kompromise...”Miqtë Tender”,ç´ti them:.. unë jam një shpirti i lirë... Ai qe lexon zotëron e dhe mundësit e fshehura!Është aftësia te ngjallësh tjerëve, përgjegjësit,ndërgjegjësimin për mundësit e fshehura,përmirësimin e gabimeve!

Era pos shkundet gjatë natës,ditën po na lajmërohen, lajme jo te mira...

Moj Nënë e dijë qe po na dëgjon,do ta kërkoi bekimin tënd kudo qe te jesh,në Tok,në Qiell,në Varr...!.

Fantazmat po ringjallen,e shoh ketë nëpër pikturat e profesorëve te burgosurve politik,shpirtin e tyre me një drit të bardh,duke pikturuar rrugëve qyteteve në hartën e atdheut tim ku dalloheshin qartë ne pikturë Maskat e Politikaneve.

Urrejtja vetmi e dhimbshme,një atmosferë e trishtueshme.Me zingjirine uratës, mbaj kujtimin e prindërve të mij...

Të kërkon njerëzimi,si kujtes te bej një këngë në vargje se sjemi kokëfortë...

Labirinth Tunelesh,shpella të mistershme,Urithet gërmojn...Ku nëpër laborator pam pesë njerëz te vdekur shpirtërisht...

Si u infektua “Mishi” më gjak të pastër nga virusi i këtij laboratori?Gjashtëdhjet parti kërkojnë këtë mishë te infektuar!Do të mësohesh duke te ta kthyer shpinën?. Natë e quditshme fliste me flutura:Unë nuk dij te gënjej,as të vjedhi as të këndoi,di vetëm te lutëm aty ku merrë pjesë gjaku im,zëri,kujtesa,në shtratin e vdekjes,Malet kanë shokë...

Dashuria e atyre është mbi gjdo urrejtje...Jam me fat se nuk din se jam zonjush e dashurive të verteta ,-do të me bën nder bota ime të mos më ngacmoi,do të shkruaj nëshkrimin ne librin e kujtimeve...Është një buqetë varrimi?Çka i ndodhi kësaj lule,ku janë dhimbjet tuaja...Karajfilat janë lule varrimi se kanë arom të embël...

Koha i shëron plagët,gjithqka që ndodhë për një arsye,kanë arsye qmendurie?.

Trupi s´duroj dot më,e urren pritjen ,godit dhe vrapo!Detyra po thërret, ja ku e keni kodin e bubërrecave ju burracak.Një pjesë e trupit tim gjdo herë ka ditë;se do të digjet më shumë në jetë...Ma trego jelekun tënd moj Nënë të mbrohëm prej armiqëve...Atje ku ruan gjakun pran prindërve të qumështit...

Të gjithë i mora në zemër,mbas te gjithë këtyre triumfeve te dashurisë së vertët...Pata frikën dhe guximin te jemë në jetë...!Gjdo ditë po bëhet edhe më zhurmshme...Labirinth Tunellesh,shpella të mistershme...Urithet gërmojn,shpirti ju ka ra në pluhur...!Hiqëjau të gjitha të këqijat ne kokë!

Kësisoj mite - të maskuar,të errët,të fshehur - rishfaqen thuajse në të gjitha aktet dhe ndërhyjnë në mënyrë vendimtare në historinë tonë!Shpresa vdes e fundit...

Erërëzat e hidheruara kujtojnë dhimbjet:Në këtë dosje është gjithë Historia e kujtimit,Shpirti i Nënës tonë të dashur jeton në shtatë kontinente...

Arsyeja e voneses së natyrës i vonuar...!Më vjen keqë te betohem me gjithë dashurin...Ma e zbulove mashtrimin,një dashuri e kurdisur,s´do të habitesha, po të me kishin përcjellur...

Nese do te lindja përsëri s´do te digjësha për atë dashuri,do te notojmë në Deti,e Oqeane me “mish “ të lidhur nëpër kostume, nga kryeqyteti ynë me “Tym”deri te ndertimi i”Murëve” të shembet deti në jug deri te liqejt ne Veri...

Kush qenka ajo Nën e përqendruar ne lujte pranë altarit!Ç´ka ajo grua që qan me atë,deshpërim!Jan të njëjtat fantazma që i njohëm nëpër shekuj,dëgjova zhurmë, dhe u frigova.Ta bratkisësh shtëpin tënde, të përballesh me një botë tjetër...

Të shkrihet edhe një akull i këtij dimri të ftoftë, ne Pranëverë,dalëngadalë ta tretësh në verën me vapë...Larg atje poshtë në ato thellësi te Oqeanit,Delfinët kanë edhe anën e errët!Zhurmzhurmuesi i Detit Sherben si (Radar)vëzhgues!Shenjat e trupit janë grindës te rrugëve...Përdorin xhëmbat,për të demonstruar”Fuqin”.

Të mbrohem nga shikimet armiqësore,si një “Makineri e kohës...!”

Përmbas kesaj lule qe po rritet në këtë kopsht, qendrojnë dritat, me llambën e rexhisoreve...Njërzit kanë filluar të lëngojn me gjuhën e majmunëve ...

Po na pregaditë një botë të egër e lazdruarë?Rreth pyjeve rrijnë”lakuriqët e Natës”të papritur me,“Kurrtha ilegale”për të bërë trupin e mëshirshëm!!!

Ta ndëzim një qiri,ta falenderojmë zotin në këtë “Dritë”,që na dha mundësin ti njohimë njërzit me maska të errëta???.