Faleminderit

Fritz Radovani: Ronald Reagan

E diele, 20.03.2011, 08:59 PM

Nga Fritz RADOVANI:

“RONALD REAGAN”

VETEM “12 SHKRONJA” QË SHPETUEN NJERËZIMIN…

100 vjet që ka le Ai “meteor” i Shekullit të XX-të…

“Regjimet që janë mbjellë me bajonetë dhe janë kultivue

vetëm me diktaturë nuk lëshojnë rrajë” R. Reagan

Për dy njerëz më kanë rrigue lotët pa e kuptue pse, kur unë kam ndigjue vdekjen e Tyne... Për Presidentin amerikan Ronald Reagan…dhe për Papen Gjon Pali II...

Teologët shpesh përsërisin një thanje: “Krishti me 12 apostuj, ka ndryshue një Epokë”...dhe Ajo sot quhet Epoka mbas Krishtit...

Mbas 20 shekujsh janë prap 12 shkronja “Ronald Reagan” që kanë shpetue në Botë mbarë njerzimin nga rrenimi i pandalshëm prej komunizmit!

Edhe kjo quhet “Koha mbas ramjes së komunizmit...”

Ishte viti 1911, atëherë kur Shqipnia zgjohej nga gjumi i randë i robnisë turke dhe me 6 Prill 1911, Dedë Gjo Luli ngrinte Flamurin e Gjergj Kastriotit në Deçiq...

Ishte viti 1911 atëherë kur në Shtetet e Bashkueme të Amerikës, me datën 6 Shkurt, ka le një “meteor” në Tampico, Illionis, dhe askush nuk besoj se mujti me parashikue se çfarë do t’i sillte kjo foshnje mbarë njerzimit!

Po shembej një perandori e madhe robnuese otomane, dhe pa i dalë ende shpirti ndër grahmat e fundit mbi germadhat e saj, mbarë Bota u çue me ndertue “selitë”e veta, me emnat e rij plot drita e vezullime shpatash, bajonetash, helmetash, spaletash e fronesh...ku “lufta për pushtet personal” në një kohë rekord arriti e zbuloi diktaturat ma të mnershme që ka mujtë me pa dhe me provue njerëzimi ndër 20 shekuj. Ishte një Botë që po çthurej, sa moralisht, aq dhe mendsisht. Sa dritdhanëse ishin ata shtete ku u shfaqen ato diktatura dikur, aq u errësuen e i sollën Botës terror, frikë, pasiguri, vrasje dhe gropa vorrezash të përbashkëta në tri lufta që u zhvilluen prej tyne vetem mbrenda 75 vjetësh, nga viti 1914 e derisa “Muri i Berlinit” ...ra me datë 9 Nandor 1989.

Mbas Luftës së Parë dhe të Dytë Botnore njerëzimi mburrej me “vorrezat” e miljona të vramëve që i sollën “Lirinë”, ndërsa pjesa ma e madhe e tij, bash mbi vorrezat e “dëshmorëve të Lirisë”, me duertë e veta vendosi “diktaturën komuniste” të tipit stalinjan sovjetik. Mbas popullit rus në vitin 1917, që humbi përjetësisht madhështinë e tij, në fundin e vitit 1944 e deri në kapitulimin e Japonisë dhe mbas, në vitin 1949, me triumfin e komunizmit në Kinë, pjesa ma e zhvillueme e dy kontinenteve të Europës dhe të Azisë, u rroposën në humnerën komuniste. Nën krismën e armëve të “fitores” mbi fashizmin dhe nazizmin, kur Rusvelti dhe Stalini përqafoheshin tue i futë njenitjetrit ndër xhepa “copat e letrave” me emnat e shteteve që banin kurban në Jalta, “pa i pa” Çërçilli...nuk zgjati shumë dhe filloi “Lufta e Ftohët”, e pafund, që ende sot nuk mbërrijë me kuptue këtë epitet, që i vuni Bota, gjoja e qytetnueme! Ajo u nda në dy blloqe. Në mes të këtyne dy blloqeve, Lindor e Përendimor, ishte “perdja e hekurt”, me të vërtetë “e ftohtë”,.. që ngulej mbi “piramidat” kufitare të shteteve që rreshtoheshin mbas saj në dy krahët. Secila anë terhiqte me tela me ferra për me sigurue mos ramjen e tyne...ngarkue me miljona kw. rrymë elektrike.

I vetmi vend ku ndërpritej kjo “perde e hekurt” ishte “Muri i Berlinit”, një shëmtim komunist mbi të cilin valvitej “flamuri i marksizem – leninzmit stalinjan fitimtar”, që ishte simboli i “lirisë sovjetike”...me të cilin Nikita Hrushovi renditi veten diktator “modern” mbas okupacineve me tanket e stampueme me drapen e çekan bolshevik, që marrshuen mbi popujt heroikë të Budapestit e ma vonë të Pragës. Miljona e miljona njerëz zvarriteshin të uritun nën tanket e robnisë komuniste, që parakolonin në paradat e dhunës dhe të vdekjes para tribunave të diktatorëve...në ditët e shënueme të “festave të çlirimit”. Edhe Shqiptarët, mbasi vrasin e shfarosin njenitjetrin, shpallin edhe një luftë tjeter vëllavrasëse, me të cilen diktatori Enver Hoxha siguron përjetsisht atë kolltuk të flliqun mbi ma shumë se 450.000 viktima të vramë, të zhdukun dhe të masakruem, ndaj të cilëve shpallë edhe “luftën e kllasave” për shfarosjen edhe të mbasardhësve të tyne...ndoshta krejt e veçantë dhe e pashpirt si në asnjë vend tjetër komunist të Europës Lindore. Mendja e njeriut vjen dita e ditës tue zvoglue vizionin e saj.

Popujt e dikurshëm të Europës plakë mendojnë vetëm dy fjalë: “Bukë e Frikë”!

Vetëm Presidenti Ronald Reagan asht Ai që arriti me njohë të fshehtat e diktaturës komuniste; ishte Ai që mendoi që në vitin 1956 kur ishte artist në Holivud, për Lirinë e këtyne vendeve që ishin nën atë diktaturë barbare, tirane e shfarosëse të njerzimit, tue formue “Shoqninë për Lirinë e vendeve të robnueme nga diktatura komuniste”.

Historia e Presidentave amerikanë të mbas Luftës së Dytë ka dy ngjarje të ngjashme dhe shumë interesante, që përkojnë njena me tjetrën. Presidenti i madh Xhon Kenedi, porsa rrezikon ekzistencen e komunizmit dhe fillon hapat për eleminimin e tij, me datë 22 Nandor 1963, vritet me atentat...dhe historia vazhdon rrugën e saj të nënshkrueme nga Rusvelti.

Presidenti Reagan, porsa merr postin e Presidentit amerikan me 20 Janar 1981, i 40 –ti i ShBA, plot 69 ditë mbrapa u gjuejt me gjashtë plumba dhe mori një plagë mjaft të randë. Ai shpëtoi për mbrekulli! Mbas pak ditësh ishte në Shtëpinë e Bardhë, në tavolinën e punës... Fëtyra e Tij e zverdhun buzëqesh ... Bota e marakotun nga atentati gëzon!

Kjo ngjau pikërisht me dy Presidentët që rrezikonin kenjen e komunizmit në Botë.

Reagan shpalli menjëherë në programin e Tij idenë e përkryeme: “Objektivi që unë propozoj asht lehtësisht i arritshëm: Inkurajimi i infrastrukturës së demokracisë: Sistemi i një shtypi të lirë, shoqatave, partive politike, universiteteve, të cilat do të lejojnë njerëzit me zgjedhë lirshëm rrugën e tyne”.

“Perandoria e së keqes” shkatrrohet simbas porosisë së Presidentit të ri me mediat e lira, shoqni civile, partitë politike dhe intelektuali i mirfilltë. Fjala e Tij historike mbyllej: “Le të nisim përpjekjen finale drejt ma së mirës: Kryqëzatën për Liri”.

Ndër shfaqjet e para të Tija në TV kujtoj një ide që pat shpjegue në lidhje me rritjen e aftësisë që ShBA, në të ardhmen, duhej të dominonin mbi BS në garën me “Luftën e yjeve”... Kuptohet që për mue ishte dishka krejt e panjohtun, por më çuditi mendimi gjenial i Tij, që në opinjonin botnor ky President vinte nga skenat e filmave kaubojës...dhe, fliste për dishka që shumë kujt i dukej një aventurë e një “artisti” ma shumë sesa projekt i një Presidenti.

Në vitin 1985 kujtoj një dishka shumë interesante për një President të ShBA, që kam pa në TV. Tregoi se atë ditë Presidenti Reagan dhe zonja e Tij Nensy kishin pritë në shtëpinë e tyne të pushimit Nanë Terezen. Ishte momenti kur Nanë Tereza po delte nga rezidenca e Tij ... Erdhi një veturë tek dera e shtëpisë, që

Me datën 2 Qershor 1985 Presidenti Reagan, në Shtëpinë e Bardhë, i dorëzon Nanë Terezës “Medaljen e Lirisë”

kishte dy tri kambë shkalla. Presidenti i dha dorën Nanë Terezës dhe zbriti ato dy kambë shkallë, hapi derën e mbapme të veturës dhe me dorë në dorezën e derës priti derisa zonja Nensy, po perfundonte përshndetjen me Nanë Terezen. Kur Nanë Tereza u nda dhe arriti tek dera e veturës, dera vazhdonte me kenë prap e mbajtun nga Presidenti Reagan, trupi i madh i të cilit ishte përkulë në shenjë nderimi ndaj Shqiptarës Nanë Tereza...dhe me një buzqeshje të Tij sa dashamirëse aq edhe të sinqertë, i bani nderimin e fundit tue i mbyllë derën dhe tue qendrue gatitu derisa makina nuk u pa ma...

Jam i sigurt se Presidenti Reagan në mbrendsinë e vet ndryente dishka misterioze...

Qendrimi i tij pozant, kambngulja në veprime, guximi, autoriteti i pathyeshem dhe ajo ma e rendsishmja që e karakterizon figuren e Tij, pjekunia politike, e ndërthurun me mënyrën origjinale të zgjidhjes së ngjarjeve kyçe historike, ku paraardhësit e Tij nuk mujtën me ça rrugën e vështirë të historisë, ishin ato veti që ngritën në skenen e ngjarjeve botnore këtë Burrë shteti, që me dashuninë dhe pastertinë shpirtnore për Lirinë dhe të Drejtat e Njeriut e vinin përkrah Polakut trim Karol Vojtila, Papës Gjon Pali II, dy Burra që në histori do të njihen për shekuj të shekujve se shembën përgjithmonë perandorinë komuniste! Ata janë shpëtimtarët ma të mëdhaj të njerëzimit. Zani i Reaganit ushton edhe sot në Berlin:

“Zotni Gorbaçov, hape këtë portë!.. Zotni Gorbaçov...

Zotni Gorbaçov, rrëzoje këtë mur!”

SA MILJON NJERËZ PYESIN SOT:

Sa popuj fituen Lirinë...me 9 Nandor 1989...

Sa njerëz fituen të Drejtën me kenë “njeri”...

Sa piramida nuk lahën ma me gjak Rinije...në kërkim të Lirisë...

Sa kampe shfarosje u shpërthyen njëherë e përgjithmonë...

Sa burgje mbetën vetëm qendra muzeale vuejtjesh e mjerimi...

Sa qendra torturash nuk u lejuen ma me vazhdue shfarosjen....

Sa kriminelë mbetën pa vra njerëz për kënaqësi ...e terror...

Sa familje u çveshën nga rrobat dalluese të “luftës së kllasave”...

Sa mija e mija njerëz fillue me harrue fjalën “frikë” nga sigurimi...