Cikël poetik nga Neki Lulaj

Neki Lulaj

ROJE NDERI MBI ATDHE

Paqën askush nuk na fali,

atë e paguam shumë shtrenjet,me jetë,

shëndrrisin sot sheshet e Lirisë,

të gjithë martiret dhe heronjet,

janë shëndrrue ne flamuj të vertetë.

Ata qe dje e pushtuan hapsirën qiellore,

e kurrë nuk do të bien mbi këtë dhe,

mbi kokë rreze dielli shumëngjyrësh

kurorë lulesh,në permendore,

qirinjë te ndezur mbremjeve mbi krahror.

Ngelën roje nderi ata atdhetar,

kur na u gllaberua liria nga sllavet qufarë ,

fluturuan nga katër anët e botës,atdheut zot me i dalë

erdhën si lumej e u shëndrruan në oqea,

shtërngata as, murlani, kurrë nuk i ndali ata......!

Ata që kurrë nuk deshën ta lexojnë vdekjën,

se vdekja për atdhe është lindje përherëshme

të bekuarit,vetëm një datë të lindjës e kanë,

shëndrrisin ngjyra ylberi,anë e kend.

janë të pa vdekshme,herojt e vendit tonë...!

ÇKA BARTIN MBAS VETËS

Çka bartin pas vetës,

ata që kurrë nuk kthehën,

mbi qiellin e kaltërt,

në rreze hyjnore mbeshtjellën.

Pse ikin shumë shpejtë,

dhe qajnë shtigje të reja,

kapërdisin kohërat e liga,

dhe nuk duanë të kthehën.

Në memoaret e pa shkruara,

ne kokë me kockë e mish mbeshtjellur,

shkojnë atje tek Ura e Terzive,

dhe bashkë me to vetë tretën.

Në gjuhën e zogjeve të pa gojë,

me krahë të thyer e flatra të përcëlluara,

shkruhën ninullat mbi rrudhat e vuajtjës

të Nenës time Kosovë......!

PSE TË DUA KAQ SHUMË

Nuk është ai,

që të ndjekë pas

nuk ka vello,

nuk ka as thes.

Nuk është nuse,

s´është as bari

atje ku gjendesh,

e ke në gji.

S´është bos bari,

as një grusht flori,

është me i vlefshem,

që kurrë s´të ndahët ty.

E ke në zemër,

e ruan me gjelozi,

kam tani identitet,

i lumi Unë Atdhe për ty.......!