Hasan Qyqalla: Baladë për Kosovën

Hasan QYQALLA

BALADË PËR KOSOVËN*

Të gjeta të ngrysur në gjunjë

pa krrokamë sorrash

veç...gurgëllimë prrockash

veç...shushërimë plepash!

As qengj,as dele s'blegërin

as vaj, as loj, as zë fëmije s'ka

"bereqetet" shkrumb i zi

Kostar pa kokë, pa duar, pa sy

veç...lumi gurgëllin

Lisi zgavrosur seç ngrin!

gjëmën ta dëgjoj

dhe rënkimet e thella

me plagën e njomë

me gjakun e avullt

mbi trupin e akullt!

E Fytyrë mavijosur

bymehej njomaku...

Loti lag Drenicën,

frymon thellë Dukagjini

përpëlitet Podrimja

dëneset Llapi

tymon Qyqavica

flakëron Gollaku

ulërinë Karadaku

plangon Kosova

veç...lumit në lëndinë

mes zverdhjes psherëtin

ndjej dhëmbjen e Lisit

në nderim të gjakut e Fisit...

Shpirti përgjon dhembjet

e Kosovës,

e të çunit...

eh si të falem Kosovë?

...a fare s'do më falësh!?

këtej  "krrokaten" poetë

shkarravisin peisazhe

.

.

.

Edhe njëmijë jetë

Ty Kosovë të falë

Ty dhe lumit e malit tim

Ty gjaku i gjenit tim

Kosovë zgjohu në Liri

shekujt u gjunjëzuan

njëqind e një qirinjë për Ty rrinë ndezë

njëqind e një lule në Ty aromizohen

e ashti heshtur karbonizohet

"Kosovë,gjaku im që nuk falet"!!!

Zgjohemi me emrin tënd

ligjëroj me zërin tënd

të puthë plagën e tmerrit

Kosovë - vargu im i fundit

Kosovë - loti im i fundit

Kosovë - dhëmbja ime e fundit

Kosovë - dufi im i fundit

në mes Lisit e Lumit!!!

Korrik-Gusht '99