Kulturë
Halit Bogaj: Kthimi i babait
E merkure, 16.12.2009, 09:34 PM
Halit Bogaj
KTHIMI I BABAIT
Kur babai ishte prangosur
Ajo nënë ish merakosur
Qysh jetoj unë e vetmuar
Me fëmijët nëpër duar?
2
Si t’i mbaj këta vocrrakë
Që askujt nuk i kanë hak
Atë ditë babën deportuan
Dhe në Nish me tren e çuan
3
Daja im e kishte parë
Në Drenas çka kishte ngjarë
Por babai me një shikim
I kish bërë paralajmërim
4
Ajo ditë u bë për ne
Sikur qielli plot me re
Brengat tona u rreshtuan
Dhe shtatë vjet nuk pushuan
5
Disa miq të afërt vinin
Për ushqim diçka na binin
Shumë të tjerë nuk e provonin
Që atë prag ta tejkalonin
6
Nuk na vinin pse nuk donin
Por nga UDBA nuk guxonin
Ca spiunë e dallkaukë
Kujdestarë andej përgjonin
7
Një kumbar shumë atdhetar
Përherë ishte prijatar
Ne na sillte për të ngrënë
Veten keq duke e lënë
8
Njejtë veproi ai për shtatë vjet
I pastë shpirti shumë rahmet
Prandaj ne fort e kujtojmë
Asnjëherë nuk e harrojmë
9
Por atë ditë kur baba erdhi
Lot gëzimi fshati derdhi
U mbush oda vizitorë
Ai më dukej si shenjtor
10
Ai më dukej si shenjtor
Me atë plis të bardhë si borë
Me shikimin plot premtim
Që e priste shpirti im
11
Kështu pra u kthy im atë
Që na la atëherë të ngratë
Pa mbështetje asgjëkund
Në qytet as në katund
12
Dhe filloi një kohë e re
E përndjekur prapë për ne
Një polic në shkollë një ditë
‘’Bir banditi më tha je’’!
13
Dhe m’i shante babë e nanë
Siç janë shkiet në çdo anë
‘’Shqipni donte baba yt
dhe m’i futi thonjtë në fyt’’
14
Pas pak kohe u tërhoq
Të qetësohej u përpoq
Kurrë unë babes s’i tregova
Se vërtet nuk guxova
15
Se e njihja babën tim
Nuk duronte poshtërim
Tek çetniku do të shkonte
Dhe diçka do t’i tregonte
16
Erdhën ditët më të mira
Disi pak humbi errësira
Ra satrapi Rankoviç
Përsëgjalli vërtet vdiq
17
Për ne erdhi pak liri
Që kërkoi ajo rini
Ne u bëmë me fakultet
Që e pritëm 100 vjet
18
Na urrente prapë Serbia
E udhëhequr nga çmendia
Veç për ne e donte terrin
Por përherë ia pa sherrin
19
Pra kështu babai im
Burgun mbajti për çlirim
Si dhe mijra të burgosur
Që kanë lënë fëmijë t’brengosur
KTHIMI I BABAIT
Kur babai ishte prangosur
Ajo nënë ish merakosur
Qysh jetoj unë e vetmuar
Me fëmijët nëpër duar?
2
Si t’i mbaj këta vocrrakë
Që askujt nuk i kanë hak
Atë ditë babën deportuan
Dhe në Nish me tren e çuan
3
Daja im e kishte parë
Në Drenas çka kishte ngjarë
Por babai me një shikim
I kish bërë paralajmërim
4
Ajo ditë u bë për ne
Sikur qielli plot me re
Brengat tona u rreshtuan
Dhe shtatë vjet nuk pushuan
5
Disa miq të afërt vinin
Për ushqim diçka na binin
Shumë të tjerë nuk e provonin
Që atë prag ta tejkalonin
6
Nuk na vinin pse nuk donin
Por nga UDBA nuk guxonin
Ca spiunë e dallkaukë
Kujdestarë andej përgjonin
7
Një kumbar shumë atdhetar
Përherë ishte prijatar
Ne na sillte për të ngrënë
Veten keq duke e lënë
8
Njejtë veproi ai për shtatë vjet
I pastë shpirti shumë rahmet
Prandaj ne fort e kujtojmë
Asnjëherë nuk e harrojmë
9
Por atë ditë kur baba erdhi
Lot gëzimi fshati derdhi
U mbush oda vizitorë
Ai më dukej si shenjtor
10
Ai më dukej si shenjtor
Me atë plis të bardhë si borë
Me shikimin plot premtim
Që e priste shpirti im
11
Kështu pra u kthy im atë
Që na la atëherë të ngratë
Pa mbështetje asgjëkund
Në qytet as në katund
12
Dhe filloi një kohë e re
E përndjekur prapë për ne
Një polic në shkollë një ditë
‘’Bir banditi më tha je’’!
13
Dhe m’i shante babë e nanë
Siç janë shkiet në çdo anë
‘’Shqipni donte baba yt
dhe m’i futi thonjtë në fyt’’
14
Pas pak kohe u tërhoq
Të qetësohej u përpoq
Kurrë unë babes s’i tregova
Se vërtet nuk guxova
15
Se e njihja babën tim
Nuk duronte poshtërim
Tek çetniku do të shkonte
Dhe diçka do t’i tregonte
16
Erdhën ditët më të mira
Disi pak humbi errësira
Ra satrapi Rankoviç
Përsëgjalli vërtet vdiq
17
Për ne erdhi pak liri
Që kërkoi ajo rini
Ne u bëmë me fakultet
Që e pritëm 100 vjet
18
Na urrente prapë Serbia
E udhëhequr nga çmendia
Veç për ne e donte terrin
Por përherë ia pa sherrin
19
Pra kështu babai im
Burgun mbajti për çlirim
Si dhe mijra të burgosur
Që kanë lënë fëmijë t’brengosur
Komentoni
Artikuj te tjere
Klajd Kapinova: “… Presim si zogla verës ndoi shkrim T’uejin…”
Remzi Salihu: Vetënjohja e ekskomunikimit letrarë
Vangjush Ziko: Pesë sentenca dhe një këngë
Sami Islami: Si u bë Vani ministër?
Protestë e SHASH kundër mbylljes së Gazetës Mësuesi
Përparim Hysi: Gabim "shënjestre?!"
Baki Ymeri: Shkëlqimi dhe rënia e një gazete shqiptare
Demir Krasniqi: Motivi i shantazhimit moral në këngët tona popullore
Tefik Selimi: Bota madhështore e një piktori...
Halit Bogaj: Ketrin Dënev
Nuhi Veselaj: Rreth identitetit të gjinisë asnjanëse në shqipen e sotme (VII)
Blerim Rrecaj: Ditë përpjekjesh…
Ylli Polovina: Një pallat tjetër i Kastriotëve në Itali
Ekrem Ajruli: Nasradini i braktisur
Faik Konica: Nga Muhametarët na erdhën të gjitha të ligat
Musa Ahmeti: Skënderbeu, vargjet e panjohura të 1620-ës
Sabile Keçmezi-Basha: Vdekja e babait
Mazllum Saneja: Poezia moderne polake - Jan M. Stuchly (X)
Nuhi Veselaj: Rreth identitetit të gjinisë asnjanëse në shqipen e sotme (VI)
Sami Islami: Takimi i parë